توافق اتحادیه اروپا بر سر تامین تسلیحات و کمک مالی به اوکراین

کشورهای عضو اتحادیه اروپا اکنون بر سر تحویل سلاح و ارائه کمک مالی به اوکراین توافق کردند. آمریکا نیز از کمک نظامی ۴۰۰ میلیون دلاری به اوکراین خبر داد.خبرگاه دویچه وله فارسی مجموعه‌ای خبری از موضوعات و تحولات روز ایران ، منطقه، آلمان و جهان در زمینه‌های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، ورزشی و غیره است.

در “خبرگاه” می‌توانید رویدادهای متنوع را به شکلی کوتاه و فشرده دنبال کنید.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

توافق اتحادیه اروپا بر سر تحویل سلاح و کمک مالی به اوکراین
روزنامه آلمانی “ولت آم زونتاگ” روز شنبه ۲۲ اردیبهشت (۱۱ مه) خبر داد، اتحادیه اروپا در مورد تعهدات امنیتی برای اوکراین به توافق رسیده است. طبق این توافق اتحادیه اروپا بر سر تحویل تسلیحات بیشتر و تامین مالی صندوق حمایت از اوکراین تا سال ۲۰۲۷ توافق کرده است.

بر اساس گزارش این روزنامه آلمانی در پیش‌نویس این توافق آمده است که امکان شرکت سربازان کشورهای اتحادیه اروپا در عملیات جنگی علیه روسیه وجود ندارد. همچنین گفته شده است که به دلیل فشار کشورهای بی‌طرف همچون اتریش، ایرلند و مالت، تنها “تعهدات” و نه “ضمانت‌ها” مورد بحث قرار گرفته است، زیرا تعهدات کمتر الزام‌آور تلقی می‌شوند.

توافق یاد شده باید حداکثر در ماه ژوئیه ۲۰۲۴ اجرایی شود.

در این میان ایالات متحده آمریکا نیز بسته کمک نظامی جدیدی به ارزش ۴۰۰ میلیون دلار به کی‌یف ارائه کرده است. به گفته مقامات آمریکایی، این بسته کمکی شامل توپخانه، پدافند هوایی، مهمات زره پوش، خودروهای زرهی و سلاح‌های سبک است که می‌توانند بلافاصله در میدان نبرد مستقر شوند.

زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین در آخرین سخنرانی ویدئویی خود در این ارتباط گفت که آنچه واقعا کمک می‌کند سلاح‌هایی است که در واقع به اوکراین آورده می‌شوند، نه اینکه فقط بسته‌های کمکی اعلام شود.

زلنسکی تاکید کرد اکنون باید روی انتقال این تسلیحات به اوکراین تمرکز کرد تا همه سلاح‌ها در سریع‌ترین زمان ممکن به جبهه برسند.

بسته کمک نظامی ۴۰۰ میلیون دلاری آمریکا اندکی پس از آغاز حمله روسیه به منطقه خارکیف اوکراین اعلام شده است.

وزارت دفاع اوکراین در صبح روز جمعه دهم ماه مه (۲۱ اردیبهشت) از وقوع پیشروی ارتش روسیه به منطقه خارکیف در شرق اوکراین خبر داد.

در یک حمله اولیه، واحدهای روسی توانستند چهار روستای کوچک‌ اوکراینی را تصرف کنند.

آمریکا: مذاکرات آتش‌بس غزه به بن‌بست رسیده است

آمریکا اعلام کرد مذاکرات غزه بر سر آتش‌بس و آزادی گروگان‌ها به بن‌بست رسیده است. فرانسه خواهان پایان عملیات نظامی اسرائیل در رفح شد. آنتونیو گوترش، دبیر کل سازمان ملل متحد گفت “غزه به ورطه سقوط رسیده” است.جان کربی، سخنگوی شورای امنیت ملی آمریکا روز جمعه ۲۱ اردیبهشت (۱۰ مه) در ارتباط با جریان “ناموفق” مذاکرات غزه در قاهره ابراز تاسف کرد و گفت “دیدارها فعلا به پایان رسیده و مذاکرات دچار بن‌بست شده است”.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

کربی با این حال ا​ظ​هار امیدواری کرد “هنوز توافق ممکن است” و تلاش می‌شود تا دو طرف متقاعد شوند مذاکرات را ادامه دهند.

بیشتر بخوانید: وضعیت نامشخص توافق آتش‌بس در غزه همزمان با آغاز حمله به رفح

کربی همچنین گفته است عملیات اخیر اسرائیل در نزدیکی گذرگاه مرزی غزه و مصر در رفح برای تصرف گذرگاه مرزی انجام گرفته است. او از اسرائیلی‌ها خواست گذرگاه مرزی را به روی کمک‌های بشردوستانه باز کنند.

وال استریت ژورنال: مذاکرات غزه ادامه می‌یابد

هم‌زمان با این سخنان کربی “وال‌استریت ژورنال” به نقل از مقامات مصری گزارش داد که مذاکره‌کنندگان قصد دارند مذاکرات را در اوایل هفته آینده در قاهره یا دوحه پایتخت قطر از سر بگیرند.

مذاکرت میان اسرائیل و حماس بر سر توقف جنگ و آزادی گروگان‌ها که روز شنبه ۴ مه (۱۵ اردیبهشت) در قاهره، پایتخت مصرآغاز شده بود بی‌نتیجه خاتمه یافت.

اسرائیل و گروه حماس در به “بن‌بست رسیدن” این مذاکرات همدیگر را متهم کردند. اسرائیل با پایان این مذاکرات عملیات نظامی خود را در شرق رفح آغاز کرد.

فرانسه از اسرائیل خواست به عملیات نظامی در رفح پایان دهد

فرانسه از اسرائیل خواسته است فورا به عملیات نظامی خود در شهر رفح در جنوب نوار غزه پایان دهد.

وزارت امور خارجه فرانسه اعلام کرد عملیات نظامی رفح تهدیدی برای ایجاد وضعیت فاجعه‌بار برای غیرنظامیان غزه است که چندین بار آواره شده‌اند و دیگر هیچ منطقه امنی برای آنها وجود ندارد.

فرانسه تنها راه برای آزادی فوری گروگان‌ها و آتش‌بس دائمی را در مذاکره می‌داند و از اسرائیل خواسته است هر چه زودتر این مذاکرات را از سر بگیرد.

بیشتر بخوانید: ارتش اسرائیل کنترل گذرگاه مرزی رفح را در دست گرفت

وزارت امور خارجه در پاریس اعلام کرد، اسرائیل باید فورا گذرگاه مرزی رفح با مصر را بازگشایی کند تا دسترسی غیرنظامیان به کمک‌های بشردوستانه امکان‌پذیر شود.

گوترش: غزه به ورطه سقوط رسیده است

آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد هم با توجه به پیشروی ارتش اسرائیل در شرق رفح در نوار غزه، نسبت به “حمله گسترده زمینی” به این شهر مرزی هشدار داد.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

گوترش در یک کنفرانس خبری در نایروبی پایتخت کنیا گفت یک حمله زمینی گسترده در رفح منجر به یک فاجعه انسانی خواهد شد و تلاش‌های سازمان ملل برای حمایت از مردمی که با خطر قحطی مواجه هستند را تضعیف خواهد کرد.

«رادیو مرز»، روایت آدم‌ها از موضوعاتی که بین آن‌ها فاصله می‌اندازد

مرضیه، سازنده‌ی پادکست «رادیو مرز»، در گفت‌وگو با فاران فنائیان

«من مرضیه هستم و تو این پادکست با کسانی صحبت می‌کنم که به خاطر یه ویژگی، یه اتفاق، یه تجربه یا انتخاب، با دیگران احساس فاصله می‌کنند.»

اگر پادکست «رادیو مرز» را شنیده باشید، این جمله‌ها از مرضیه، بنیان‌گذار این پادکست، در ابتدای هر قسمت برای شما آشناست، که شاید بهترین توصیف «رادیو مرز» باشد. اولین بخش از پادکستِ «رادیو مرز» شش سال قبل پخش شد و تا امروز در مجموع ۶۵ قسمت از این پادکست منتشر کرده است. با مرضیه، سازنده و مجری «رادیو مرز» گفت‌وگویی کرده‌ام درباره‌ی نحوه‌ی شکل‌گیریِ این پادکست، هدف آن، تأثیرش بر مخاطبان، و چالش‌هایش.

* * *

حدود شش سال از پخش اولین قسمت از «رادیو مرز» در تیر ۹۷ می‌گذرد. ایده‌ی «رادیو مرز » از کجا به ذهنتان رسید و انگیزه‌‌ی شما از تولید این پادکست چه بود؟

ساخت پادکست در امتداد کار روزنامه‌نگاریِ من بود و یک کار روزنامه‌نگارانه می‌دونمش. قبل از اینکه به سراغ ساخت پادکست برم روزنامه‌نگار بودم. تا قبل از دستگیری، بیش از یک دهه شغلم روزنامه‌نگاری بود و با روزنامه‌ها، خبرگزاری‌ها و مجلات کار می‌کردم. در فاصله‌ی بین دستگیری (زمستان سال ۹۰) و اجرای حکم زندان بابت اون دستگیری که شامل سه ماه و نیم حبس در سال ۹۳ می‌شد، خیلی جسته و گریخته کار روزنامه‌نگاری می‌کردم. بعد از سال ۹۳ که از زندان اومدم دیگه خیلی امکان ادامه کار در روزنامه‌ها برام فراهم نشد، نمی‌تونم هم بگم به خاطر زندان رفتنم بود. بعد که نشد در روزنامه کار کنم، در یک شرکت در زمینه‌ی تولید محتوا مشغول شدم و حسرت کار روزنامه‌نگاری همیشه با من موند. وقتی در سال ۹۵ یا ۹۶ مخاطب پادکست شدم، این پلتفرم خیلی من رو به خودش جذب کرد. در کنارش همیشه دغدغه‌ی موضوعاتی رو داشتم که هر چند مهم‌اند اما مسئله نمی‌شن. یکی از این موضوعات موقعیت‌هاییه که آدم رو در اقلیت قرار می‌ده. حتی در برابر کسانی که با تو زندگی می‌کنند، دوستی دارند و فکر می‌کنند می‌شناسنت، اما از عمق اون موقعیت‌ها خبر ندارند. قبلش در سال ۹۲ در روزنامه‌ای که هیچ‌وقت مجال انتشار پیدا نکرد، قرار بود که در بخش اجتماعی صفحه‌ای داشته باشم به اسم اقلیت‌ها، اقلیت نه به معنایی کلیشه‌ای که در ذهن هممون هست و زیاد بهش پرداخته می‌شه، مثل اقلیت جنسیتی، مذهبی، یا قومی، بلکه به موضوعاتی که خیلی روزمره‌ترند و تو رو در اقلیت قرار می‌دند، مثل چاقی، تازه‌والد شدن، یا خانه‌دار بودن، بپردازم. اون روزنامه همون‌طور که گفتم منتشر نشد و من در سال‌های بعد جذب پلتفرم پادکست شدم و دیدم برای ایده‌ی من خیلی مناسبه، چون تجربه‌ی بی‌واسطه‌ی آدم‌هاست و برعکس روزنامه که باز هم واسطه‌ای وجود داره و حرف‌ها با نوشته منتقل می‌شه، در پادکست شما صدای آدم‌ها رو مستقیم می‌شنوی و این قالب رو خیلی با این نوع از محتوا هماهنگ دیدم. اوایل فقط می‌خواستم این کار رو انجام بدم و خیلی به نتیجه‌ش فکر نمی‌کردم. می‌دونستم از نظر فنی قوی نیستم و مشکلات زیادی خواهم داشت، ولی به این فکر می‌کردم که بعد از شروع پله پله بهترش می‌کنم. خیلی‌ها هم می‌گفتند که این لقمه بزرگ‌تر از دهن توست چون پیدا کردن و گفت‌وگو با آدم‌های مختلف با تجربه‌های متفاوت رو می‌طلبید اما فکر کردم بهتره این ترس‌ها رو دور کنم و قدم به قدم جلو برم.

 

آیا تجربه‌ی دستگیری و زندان هم روی ایده‌ی ساختن این پادکست تأثیری داشت؟ خود تجربه‌ای که در زندان داشتید و هم‌زیستی با آدم‌های مختلف از اقشار گوناگون جامعه چطور بر مسیر تولید پادکست تأثیر گذاشت؟

ایده رو قبل از تجربه‌ی زندان داشتم، چون خودم در موقعیت‌هایی در اقلیت قرار گرفته بودم ولی فضایی نبود که بتونم درباره‌ی تجربه‌هام صحبت کنم. در زندان هم با گروه‌های مختلفی آشنا شدم و فهمیدم که چقدر درباره‌ی اون‌ها کلیشه‌ای فکر می‌کردم. مثلاً بهائی‌ها. آدم‌ها خیلی اوقات یک تک‌روایت از یک فرد دارند و فکر می‌کنند که با اون تک‌روایت به شناختی از اون گروه رسیدند و این مواجهه‌ی نزدیک به من شناخت بیشتری داد. فاصله‌ای که به خاطر این نگاه کلیشه‌ای یا حتی توهم شناخت داشتن به وجود می‌آد، می‌تونه به راحتی سوءتفاهم و بعضاً دشمنی به وجود بیاره، در حالی که اگر شناخت به وجود بیاد، این شکاف کوچک‌تر می‌شه. می‌شه گفت تجربه‌ی من چون در بند سیاسیِ زندان بود، شناخت جدیدی از گروه‌های تحت ظلم جمهوری اسلامی به من داد. و در عین حال تجربه‌ی زندان بود که باعث شد به سراغ ساختن پادکست برم، چون من رو از کار روزنامه‌نگاریِ مکتوب و مطبوعاتی منفک کرد و باعث شد به دنبال یک رسانه‌ی تازه باشم.

 

من وقتی «رادیو مرز » رو به بقیه پیشنهاد می‌کنم، توضیحم اینه که این پادکست خیلی می‌تونه به تقویت همبستگی اجتماعی در ایران کمک کنه. ما در ایران تنوع زیادی داریم و ساختارهای موجود همیشه سعی کردند چنین القا کنند که این تنوع ذاتاً دلیلی بر اختلاف بین گروه‌هاست، ولی در واقع این تنوع باعث غنای ایران است. به نظرتان «رادیو مرز» چه تأثیری بر نزدیک‌تر کردن آن‌ها داشته ــ این که آدم‌ها تلاش کنند زندگی رو از چشم افراد دیگه‌ای ببینند؟

«رادیو مرز» هیچ وقت ادعا نداشته که می‌خواد همبستگی به وجود بیاره، من فقط می‌خواستم کمک کنم که شنونده به شناخت دیگه‌ای غیر از چیزی که توی ذهنش بوده برسه، که البته اون شناختی هم که پادکست می‌ده کامل نیست. به همین دلیل، در اول هر قسمت می‌گم که این روایت‌ها قابل تعمیم نیست و نباید اصل گرفته بشه. چون خود «رادیو مرز» هم با این خطر مواجه است که جایگزین کلیشه‌های قبلی بشه و شنونده حاضر به شنیدن روایت‌های متفاوت دیگه‌ای نباشه. ولی این موضوع خیلی در مخاطبین «رادیو مرز» پررنگ است که افراد می‌گن این قسمت دید تازه‌ای به ما داد، یا بیشترین کامنت‌ها درباره‌ی اینه که من از این موضوع اطلاعی نداشتم. بنابراین، این موضوع قصد «رادیو مرز» نبوده، ولی هدیه‌ای بوده که «رادیو مرز» به من داد. خیلی وقت‌ها در شبکه‌های اجتماعی می‌بینم شنونده‌های پادکست، کسی رو که با یه نگاه صفر و یک به موضوعی می‌پردازه به شنیدن قسمتی از «رادیو مرز» که مرتبطه با موضوع، دعوت می‌کنند. این تلاش شنونده‌ها برای تغییر نگاه کلیشه‌ای درباره‌ی موضوعات مختلف، خیلی برای من ارزشمنده. البته همبستگیِ اجتماعی هدف پادکست نبوده اما دغدغه‌ی فردی من بوده، چون خیلی وقت‌ها به این موضوع فکر می‌کردم که ما چقدر خصمانه با هم رفتار می‌کنیم، بدون اینکه بدونیم طرف مقابل کیه و از چه موقعیتی اومده. خوشبختانه قیام ژینا این نگاه خصمانه رو خیلی تغییر داده و امیدوارم این موضوع در شنونده‌های پادکست تغییر کرده باشه.

 

کدام قسمت‌ها روی خودتان تأثیر بیشتری داشتند؟

در مخاطب هم می‌بینم که آدم‌ها می‌گن من یاد گرفتم دیگه بی‌محابا قضاوت نکنم، سعی کنم که گفت‌وگو کنم و به نوعی شناخت برسم.

این تأثیر خیلی مربوط به یک روایت یا یک قسمت نبوده، بلکه به طور کلی شیوه‌ی نگاه کردنِ من به آدم‌ها رو تغییر داده. توی خیلی از روایت‌ها نگاهم نسبت به موضوع‌ْ بعد از ساختن اپیزود تغییر کرده. مثلاً موضوع پزشک‌ها. از اولی که «رادیو مرز» ساخته شد مدام به من می‌گفتند به این فاصله‌ی بزرگی که بین پزشک‌ها و بقیه‌ی جامعه وجود داره بپرداز و من با اون نگاه کلیشه‌ای خودم می‌گفتم این قشر که وضعشون خوبه، چرا این موضوع باید اولویتم باشه؟ ولی وقتی بهش پرداختم دیدم هیچی از وضعیت یک پزشک جوان یا دانشجوی پزشکی نمی‌دونستم و شناختم چیزی بود که شاید صدا و سیما یا بعضی از پزشک‌های نسل قبل به من داده بودند. یا موضوع نابینایان. هیچ شناخت درستی از زندگیِ یک نابینا نداشتم و واقعاً بعد از مصاحبه‌های اون اپیزود احساس می‌کردم که آدم دیگه‌ای شدم. و این موضوع باعث می‌شه مدام فکر کنی که پس من ممکنه راجع به این گروه یا اون گروه هم اشتباه کنم؛ و دیگه خیلی با احتیاط درباره‌ی چیزی که شاید قبلاً باهاش مواجهه نداشتم صحبت کنم. این رو در مخاطب هم می‌بینم که آدم‌ها می‌گن من یاد گرفتم دیگه بی‌محابا قضاوت نکنم، سعی کنم که گفت‌وگو کنم و به نوعی شناخت برسم.

 

به نظر می‌رسد که بعد از جنبش «زن، زندگی، آزادی» این موضوع مهم‌تر از قبل شده. به عقیده‌ی من، «رادیو مرز» یا هر محتوایی که باعث شود آدم‌ها روایت‌های یکدیگر را بشنوند به این شناخت خیلی کمک می‌کنه. شما به سراغ طیف وسیعی از موضوعات رفتید، از اقلیت‌های جنسیتی یا قومیتی که شاید بیشتر به‌عنوان یک گروه متمایز در جامعه شناخته می‌شوند، تا موضوعاتی مثل پزشک‌ها یا فوتبال و چاقی، که ممکنه حتی وقتی من عنوان اپیزود رو می‌بینم فکر کنم که چرا این فرد باید مرزی بین خودش و بقیه احساس کنه. چه چیزی تعیین می‌کنه که به چه موضوعی بپردازی؟

اوایل به سراغ موضوعاتی می‌رفتم که تجربه‌ی خودم بود یا دغدغه‌ی اطرافیانم، بنابراین، بر اساس مشاهده یا تجربه‌ام بود، مثل موضوع بچه. بعضی هم بر اساس درخواست مکرر آدم‌ها بود، مثل پزشک‌ها. گاهی هم در جامعه فضایی به وجود می‌آد که می‌بینم داره مرزی رو می‌سازه و آدم‌های دو طرف مرز لزوماً درکی از موقعیت همدیگه ندارند. این چند مورد موضوعات رو برای من مشخص کردند و هیچ اولویت‌بندی هم قائل نیستم، مثلاً خیلی زودتر رفتم سراغ موضوع رقص تا موضوعاتی که آدم‌ها رو خیلی رنج می‌ده. چون فکر می‌کنم این اولویت‌بندی که توی ذهن ما هست هم درست نیست. وقتی اپیزود رقص منتشر شد خیلی‌ها گفتند که این چه موضوعیه که رفتی سراغش، یا کفگیرت به ته دیگ خورده؟‌ بدون اینکه حتی اپیزود رو گوش داده باشند. همین اتفاق درباره‌ی اپیزود پزشک‌ها هم افتاد.

 

وقتی مخاطب وسیع‌تر می‌شه سلیقه‌ها هم متفاوت‌تره و احتمالاً بازخوردهای منفی هم بیشتر می‌شه. کمی درباره‌ی انتقادات و چالش‌ها هم می‌گویید؟ شاید یکی از دشواری‌ها پیدا کردن آدم‌هایی باشه که حاضرند روایتشان را بیان کنند، به‌خصوص در مسائلی که شاید در ایران آدم‌ها راحت درباره‌اش صحبت نمی‌کنند، مثل ناباروری یا خیانت.

اتفاقاً من اکثراً مشکلی در پیدا کردن آدم‌ها نداشتم. هر چه «رادیو مرز» بیشتر شناخته شد، افراد شروع کردند به پیشنهاد دادن موضوع و ابراز علاقه برای صحبت. ولی همون‌طور که گفتید موضوعاتی هست که چون بخشی از جامعه هرگز در موردش صحبت نکرده، پیدا کردن افراد برای روایت چالش‌برانگیزه. مثلاً تقریباً می‌تونیم بگیم مردان اصلاً در مورد ناباروری صحبت نمی‌کنند و پیدا کردن مردی که درباره‌ی این موضوع صحبت کنه سخته. این ایراد هم از من گرفته می‌شه که چرا نرفتی با فلان آدم صحبت کنی، ولی حقیقت اینه که من دسترسی به همه‌ی آدم‌ها ندارم و ارتباطم محدوده. در واقع، تلاشِ من بر اینه که روایت‌های متنوع رو پیدا کنم و چون برای انتشار اپیزودها زمان‌بندی دارم، نمی‌تونم همیشه تازه‌ترین و شنیده‌نشده‌ترین روایت‌ها رو منتشر کنم. یه چالش هم اینه که چون آدم‌های معمولی همیشه در صفحه‌ی حوادثِ روزنامه‌ها یا در آمارِ مورد توجه و شایسته‌ی اهمیت قرار گرفتند، بعضی آدم‌ها، کمتر از شنیدن یه روایت معمولی استقبال می‌کنند یا حس می‌کنند که بعد از شنیدن وقتشون هدر رفته و همین هم کمک کرده به کلیشه‌سازی یا عدم پذیرش روایت‌های دیگه. مثلاً اصولاً یک روایت معمولی از فردی که به مواد مخدر مبتلاست وجود نداره. همیشه روایت‌ این مصرف‌کننده‌ها با جرم و جنایت گره خورده یا تبدیل به آمار شده. ولی این یک طیفه، فرد از یک جایی اعتیاد پیدا می‌کنه و همین‌طور که در این مسیر پیش می‌ره، زندگی هم می‌کنه و احتمالش هست که هرگز به جرم و جنایت کشیده نشه. و اتفاقاً در بعضی موضوعات من اصرار دارم که به اون سمتِ کمتر شدید طیف بپردازم و از فضای دوقطبی دور بشم. مثلاً درباره‌ی خانواده‌ی کسانی که اعدام شدند، بعضی از افراد فکر می‌کنند که باید دور این خانواده‌ها خط قرمز کشید چون با جرم و جنایت سر و کار دارند، ولی مثلاً در تجربه‌ی زنی که باهاش صحبت کردم که شوهرش رو کشته بود، در معرض اعدام بود و در نهایت توسط ولی دم بخشیده شد، این زن برای من در مورد زندگی عادیِ روزمره‌ا‌ش صحبت می‌کرد و خود همین برای آدم‌ها تکان‌دهنده بود. یه چالشی که در پادکست دارم مربوط به همین دوقطبی‌سازی‌هاست. این فضای دوقطبی شدید، که یه سری آدم‌ها به هر وضعیت نگاه شر و خیر یا حق و باطل دارند و چیزی رو خارج از این نمی‌پذیرند گریبان بعضی موضوعات پادکست رو هم گرفته و می‌گیره و محتوا رو به حاشیه می‌بره.

 

به نظرم، «رادیو مرز» جزو ابزارهاییه که به آدم‌ها کمک می‌کنه اون فضای خاکستریِ میانه را، که اتفاقاً فضای بزرگی هم هست و اکثر افراد در اون طیف هستند، ببینند. من از جایی به این نتیجه رسیدم که حتی اگر موضوع اپیزودی جزئی از دغدغه‌هایم نباشد باز هم آن اپیزود رو گوش بدم چون می‌تونه دیدگاه متفاوتی درباره‌ی اون قشر از افراد به من ارائه بده. خیلی وقت‌ها هم آدم‌ها می‌تونند چیزهایی رو که در ذهنشون هست از طریق اپیزودهای «رادیو مرز» با بقیه در میان بگذارند. مثلاً من همیشه دلمشغول وضعیت افغانستانی‌ها در ایران بودم و شما در اپیزودی که به سراغ این افراد می‌روید در شروع پادکست و با ذکر نام افراد، اپیزود را تقدیم می‌کنید به «کشته‌شدگان افغانستانی پرواز ۷۵۲ هواپیمایی اوکراین که در مرگ هم غریب و متعلق به کشور دیگری بودند.» اپیزود فرزندپذیری هم به من کمک کرد تا با آدم‌های بیشتری و به شکل مؤثرتری درباره‌ی این موضوع صحبت کنم. همین‌طور اپیزود سربازی باعث شد که بتوانم احساساتم و آنچه در سربازی بر من گذشت را با بقیه در میان بگذارم.

برای من هم خیلی پیش اومده که آدم‌ها گفتند درباره‌ی این موضوع یک اپیزود بساز، چون من چنین تجربه‌ای دارم و نمی‌تونم درباره‌اش با اطرافیانم صحبت کنم، می‌خوام این اپیزود رو برای خانواده‌ام بفرستم که اون‌ها بشنوند. یعنی روایت‌ها برای افرادی که شرایطش رو ندارند که مستقیماً تجربه‌شون رو تعریف کنند به نوعی واسطه تبدیل می‌شه. اپیزود فرزندپذیری هم خیلی برای من ارزشمنده، چون خیلی از افراد گفتند که بعد از شنیدن اون اپیزود تصمیم گرفتند فرزندپذیر بشن یا پیام دادند که ما الان در نوبت فرزندپذیری هستیم. خیلی برای من جالبه که شنیدن این روایت‌ها باعث می‌شه شناختی حاصل بشه، و ترس از ناشناخته‌ها از بین بره، چون خیلی وقت‌ها چیزی که فاصله به وجود می‌آره ترس از ناشناخته‌هاست.

 

و حرف آخر؟

در ادامه‌ی حرف‌هایی که در مورد دوقطبی شدن فضای فعالیت گفتم، می‌خوام این رو هم اضافه کنم که از نظر من یک مورد اساسی برای تغییر بنیادی که دوست داریم اتفاق بیفته، پذیرش تکثره. و باید قبول کنیم که ما با داشتن یک جامعه‌ی متکثر، که این تکثر در اون پذیرفته شده می‌تونیم رو به جلو حرکت کنیم و بدون این پذیرش، خیلی سخته همبستگی‌ای که دنبالش هستیم به وجود بیاد. سعی کنیم همدیگه رو بشنویم، کاری که گاهی به شدت در برابرش مقاومت می‌کنیم. همه‌ی تلاش‌مون رو می‌کنیم و بهانه‌های مختلف می‌آریم که نشنویم. حتی دیدم کسانی به خاطر اینکه یک نفر در یک اپیزود، از کلمات انگلیسی در حرف‌هاش استفاده می‌کنه، لهجه‌ یا لحن به‌خصوصی داره، کل روایت اون آدم رو بی‌ارزش دونستن و نخواستن بشنون. یا خیلی مقاومت می‌شه در برابر شنیدن تجربه‌ای که متفاوت از تجربه‌ی ما یا اطرافیانمونه. شنیدن همدیگه، کمک می‌کنه که همبستگی به وجود بیاد و فضای دوقطبی از بین بره. چون برنامه‌ی حکومت هم ایجاد همین شکافه؛ مثلاً شکافی که بین قومیت‌ها به وجود آورده، بین شیعه و سنی و ادیان مختلف در ایران به وجود آورده. همبستگی، انکار تجربه‌ها و فکرهای متفاوت یا زیر فرش کردنشون برای رسیدن به اتحاد نیست. این انکار و نادیده‌گرفتن تفاوت‌ها، اتحاد بسیار شکننده‌ای به وجود می‌آره. بنیان همبستگی، شنیدن همدیگه و پذیرش تفاوت‌هاست.

 

اوکراین از پیشروی نیروهای روسیه به سمت خارکف خبر داد

به گفته وزارت دفاع اوکراین، ارتش روسیه صبح جمعه ۱۰ ماه مه حمله زمینی به منطقه خارکف در شرق این کشور را آغاز کرده است. ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین نیز از بروز “نبرد‌های شدید” خبر داده است.پس از هفته‌ها گمانه‌زنی پیرامون حمله احتمالی روسیه به خارکف، حال وزارت دفاع اوکراین از وقوع پیشروی ارتش روسیه به این منطقه در شرق اوکراین در صبح روز جمعه دهم ماه مه (۲۱ اردیبهشت) خبر داده است.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

بر اساس این خبر، نیروهای روسیه حمله به شهر ووفچانسک را آغاز کرده‌اند. این شهر در ۴۰ کیلومتری شمال شرقی خارکف در نزدیکی مرز روسیه قرار دارد.

به گفته وزارت دفاع اوکراین، از ساعت پنج صبح به وقت محلی “نیروهای زمینی روسیه با پشتیبانی خودروهای زرهی برای عبور از خطوط دفاعی پیشروی کرده‌اند.”

بر اساس اطلاعات منتشر شده توسط این منبع، “حملات تاکنون دفع شده‌اند، اما درگیری‌ها با شدت‌های متفاوت، ادامه دارند.”

بیشتر بخوانید: پوتین در رژه نظامی مسکو تهدید به استفاده از نیروی هسته‌ای کرد

مقامات اوکراین همچنین خبر دادند که “چندین واحد ذخیره برای تقویت نیروهای مدافع به این منطقه منتقل شده‌اند.” در حال حاضر مقامات روسیه به طور رسمی در این زمینه اظهار‌ نظر نکرده‌‌اند.

در همین حال بر اساس اظهارات یک مقام عالی رتبه ارتش اوکراین، نیروهای روسی “حدود یک کیلومتر به داخل خاک اوکراین پیشروی کرده‌اند.”

ایهور سینیهوبوف، فرماندار منطقه خارکف در این مورد در شبکه تلگرام اعلام کرد: «نیروهای مسلح اوکراین مواضع خود را حفظ کرده‌اند. حتی یک متر زمین نیز از دست نرفته است. هیچ خطری برای شهر خارکف دیده نمی‌شود.»

بیشتر بخوانید: تعیین سرنوشت جنگ اوکراین در سال ۲۰۲۵

خارکف با بیش از یک میلیون نفر جمعیت، دومین شهر بزرگ در اوکراین است.

در عین حال به گفته چندین منابع ناشناس در ارتش اوکراین، چهار روستای مرزی استریلشه، کرازنه، پیلنه و بوریسیوکا به تصرف نیروهای روسی درآمده‌اند. این روستاها در نزدیکی شهر خارکف قرار دارند.

زلنسکی: نبردها شدید هستند

ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهوری اوکراین وضعیت فعلی جنگ در مناطق شرقی این کشور را به عنوان “نبردهای شدید” خوانده است.

او در یک کنفرانس خبری گفت: «روسیه موج جدیدی از اقدامات تهاجمی را آغاز کرده است. اوکراین با سربازان، تیپ‌ها و توپخانه‌‌‌ها در حال مقابله است. در حال حاضر نبردهای شدیدی در این راستا، در جریان است.»

بیشتر بخوانید: اوکراین از سرنگون کردن یک جنگنده سوخوی ۲۵ روسیه خبر داد

زلنسکی همچنین گفت که نیروهای کشورش برای “دفع حملات روسیه آماده هستند و با این حال، روسیه احتمالا نیروهای خود در این منطقه را افزایش خواهد داد.”

رئیس جمهور اوکراین پیشتر به شبکه رادیویی “Suspilne” گفته بود که ارتش کشورش “انتظار این حمله را داشته است و واکنش خود نسبت به آن را هماهنگ کرده است.”

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

به گفته برخی از تحلیلگران، این حملات احتمالا آغاز تلاش روسیه برای ایجاد یک منطقه حائل هستند. ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه پیشتر وعده داده بود که برقراری یک منطقه حائل، اوکراین را از حملات به منطقه بلگورود روسیه و سایر مناطق مرزی، باز خواهد داشت.

تصویب قطعنامه ارتقای تشکیلات خودگردان فلسطین در سازمان ملل

مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نشست روز ۲۱ اردیبهشت خود پیشنهاد ارتقای تشکیلات خودگردان فلسطینی به جایگاه “هم تراز با یک کشور” را تصویب کرد. اسپانیا، ایرلند و اسلوونی می‌گویند وجود چنین کشوری را به رسمیت خواهند شناخت.در نشست روز جمعه ۱۰ مه مجمع عمومی سازمان ملل متحد، پیشنهاد ارتقای تشکیلات خودگردان فلسطینی به جایگاه “هم تراز با یک کشور” تصویب شد.

این قطعنامه که با اکثریت قاطع در روز جمعه ۲۱ اردیبهشت ماه تصویب شد به دولت ناظر فلسطینی، حق مشارکت گسترده‌ای را در جلسات مجمع عمومی اعطا می‌کند، اما در عین حال به این نهاد، حق رای نمی‌دهد. مجمع عمومی با ۱۹۳ کشور عضو همچنین در این قطعنامه از شورای امنیت سازمان ملل متحد خواست تا عضویت کامل فلسطین در سازمان ملل را بررسی کند.
از میان ۱۹۳ کشور در مجمع عمومی، ۱۴۳ کشور به این قطعنامه رای مثبت و ۹ کشور از جمله ایالات متحده آمریکا نیز رای منفی دادند. همچنین ۲۵ کشور از جمله آلمان به این قطعنامه رای ممتنع دادند.

پیش از برگزاری این نشست ویژه در مجمع عمومی، جوزپ بورل، رئیس سیاست خارجی اتحادیه اروپا اعلام کرد که سه کشور اسپانیا، ایرلند و اسلوونی روز اول خرداد ماه وجود کشور فلسطینی را “به رسمیت خواهند شناخت.”

بیشتر بخوانید: آمریکا عضویت کامل کشور فلسطینی در سازمان ملل را وتو کرد

این سه کشور پیش از این از آمادگی خود برای به رسمیت شناختن کشور فلسطینی خبر داده بودند. در نشست ویژه مجمع عمومی سازمان ملل متحد بر سر این پیشنهاد رای‌گیری شد که آیا تشکیلات خودگردان فلسطینی از “صلاحیت کافی” برای این که به عنوان یک کشور شناخته شود برخوردار است یا نه.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

ناظران انتظار داشتند که این پیشنهاد در نشست پیش رو، با رای بالای اعضای مجمع عمومی سازمان ملل متحد به تصویب برسد.

تشکیلات خودگردان فلسطینی تا کنون عضو ناظر سازمان ملل بوده اما اینک با ارتقای جایگاه خود، از امتیازاتی نظیر سخنرانی نماینده‌اش در سازمان ملل و همچنین سخنرانی به نمایندگی از یک گروه منطقه‌ای برخوردار خواهد شد و می‌تواند در کنار کشورهای عضو این سازمان به ارائه پیش‌نویس قطعنامه‌ها و اصلاحات آن‌ها بپردازد.

در همین حال پیش از تصویب این قطعنامه، شبکه کان اسرائیل گزارش داد که با تلاش گیلعاد اردان، سفیر اسرائیل در سازمان ملل متحد، یک بند از پیشنهاد عضویت تشکیلات خودگردان فلسطینی، از نسخه نهایی حذف شده بود.

این بند به فلسطینی‌ها در نشست‌ها و سایر فوروم‌های سازمان ملل متحد “حق رای” می‌داد.

هیات فلسطینی حاضر در سازمان ملل روز پنج‌شنبه ۲۰ اردیبهشت با ارسال نامه‌ای خطاب به کشورهای عضو این سازمان، پذیرش قطعنامه حمایت از عضویت کشور فلسطینی را “در مقطع حساس کنونی” به سود راه حل دو کشوری و همچنین پایان دادن به جنگ غزه توصیف کرده بود.

تصویب این پیش‌نویس در مجمع عمومی در خصوص ارتقای تشکیلات خودگردان فلسطینی به جایگاه یک کشور همچنان ضمانت اجرایی ندارد و این اختیار به لحاظ قوانین بین‌المللی در دست شورای امنیت سازمان ملل متحد است.

رای‌گیری پیشین شورای امنیت سازمان ملل متحد در روز پنجشنبه ۳۰ فروردین با وتوی ایالات متحده آمریکا روبرو شد. وتوی این قطعنامه از سوی آمریکا در آن زمان در حالی صورت گرفت که فرانسه، چین و روسیه، سه عضو دائم شورای امنیت و همچنین دو متحد آمریکا یعنی ژاپن و کره جنوبی به پیش‌نویس این قطعنامه رای مثبت داده بودند.

در آن رای‌گیری، ۱۲ کشور عضو شورای امنیت از پیش‌نویس قطعنامه عضویت کامل کشور فلسطینی در سازمان ملل متحد حمایت کرده بودند، اما بریتانیا که عضو دائم شورای امنیت محسوب می‌شود و همچنین سوئیس به عنوان عضو غیر دائم این شورا، به این قطعنامه رای ممتنع داده بودند.

آن قطعنامه، برای تصویب به موافقت دست‌کم ۹ عضو شورای امنیت نیاز داشت و همچنین به این که هیچ کدام از اعضای دائم شورای امنیت شامل کشورهای چین، فرانسه، روسیه، بریتانیا، ایالات متحده آن را وتو نکنند.

تشکیلات خودگردان فلسطینی بارها خواستار آن شده بود که تقاضای سال ۲۰۱۱ این تشکیلات به منظور عضویت کامل در سازمان ملل متحد دوباره بررسی شود.

تشکیلات خودگردان فلسطینی تا پیش از تصویب قطعنامه نشست روز ۲۱ اردیبهشت، مانند واتیکان عضو غیرناظر سازمان ملل متحد بود.

مقامات اسرائیلی از جمله یسرائیل کاتز، وزیر امور خارجه این کشور پیش از این در جریان وتوی قطعنامه عضویت کامل کشور فلسطینی در سازمان ملل متحد در روز پنجشنبه ۳۰ فروردین، از اقدام ایالات متحده قدردانی کرده و گفته بودند ارائه پیش‌نویس چنین قطعنامه‌ای تنها با گذشت شش ماه از حمله گروه تروریستی حماس، “پاداشی به تروریسم” محسوب می‌شود.

بیشتر بخوانید: برآورد ۱.۲ میلیارد دلاری سازمان ملل برای کمک به فلسطینی‌ها

رای مجمع عمومی سازمان ملل متحد در خصوص تبدیل تشکیلات خودگردان فلسطینی به جایگاه “هم‌تراز با یک کشور”، ایالات متحده آمریکا را با معضلی در روابط خود با سازمان ملل مواجه خواهد کرد، چرا که بر اساس قوانین موجود در صورتی که گروهی بدون احراز ویژگی‌های شناخته‌شده بین‌المللی، به عضویت کامل سازمان ملل متحد در آید، آمریکا مجبور خواهد شد کمک مالی خود به سازمان ملل متحد را قطع کند.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

در همین زمینه گیلعاد اردان، سفیر اسرائیل در سازمان ملل متحد گفته بود که در صورت تصویب چنین طرحی، انتظار دارد که دولت آمریکا طبق قوانین ایالات متحده تمامی بودجه‌های مربوط به سازمان ملل و آژانس‌های آن را قطع کند.

Previous Next

مه 11

توافق اتحادیه اروپا بر سر تامین تسلیحات و کمک مالی به اوکراین

کشورهای عضو اتحادیه اروپا اکنون بر سر تحویل سلاح و ارائه کمک مالی به اوکراین توافق کردند. آمریکا نیز از کمک نظامی ۴۰۰ میلیون دلاری به اوکراین خبر داد.خبرگاه دویچه وله فارسی مجموعه‌ای خبری از موضوعات و تحولات روز ایران ، منطقه، آلمان و جهان در زمینه‌های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، ورزشی و غیره است.

در “خبرگاه” می‌توانید رویدادهای متنوع را به شکلی کوتاه و فشرده دنبال کنید.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

توافق اتحادیه اروپا بر سر تحویل سلاح و کمک مالی به اوکراین
روزنامه آلمانی “ولت آم زونتاگ” روز شنبه ۲۲ اردیبهشت (۱۱ مه) خبر داد، اتحادیه اروپا در مورد تعهدات امنیتی برای اوکراین به توافق رسیده است. طبق این توافق اتحادیه اروپا بر سر تحویل تسلیحات بیشتر و تامین مالی صندوق حمایت از اوکراین تا سال ۲۰۲۷ توافق کرده است.

بر اساس گزارش این روزنامه آلمانی در پیش‌نویس این توافق آمده است که امکان شرکت سربازان کشورهای اتحادیه اروپا در عملیات جنگی علیه روسیه وجود ندارد. همچنین گفته شده است که به دلیل فشار کشورهای بی‌طرف همچون اتریش، ایرلند و مالت، تنها “تعهدات” و نه “ضمانت‌ها” مورد بحث قرار گرفته است، زیرا تعهدات کمتر الزام‌آور تلقی می‌شوند.

توافق یاد شده باید حداکثر در ماه ژوئیه ۲۰۲۴ اجرایی شود.

در این میان ایالات متحده آمریکا نیز بسته کمک نظامی جدیدی به ارزش ۴۰۰ میلیون دلار به کی‌یف ارائه کرده است. به گفته مقامات آمریکایی، این بسته کمکی شامل توپخانه، پدافند هوایی، مهمات زره پوش، خودروهای زرهی و سلاح‌های سبک است که می‌توانند بلافاصله در میدان نبرد مستقر شوند.

زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین در آخرین سخنرانی ویدئویی خود در این ارتباط گفت که آنچه واقعا کمک می‌کند سلاح‌هایی است که در واقع به اوکراین آورده می‌شوند، نه اینکه فقط بسته‌های کمکی اعلام شود.

زلنسکی تاکید کرد اکنون باید روی انتقال این تسلیحات به اوکراین تمرکز کرد تا همه سلاح‌ها در سریع‌ترین زمان ممکن به جبهه برسند.

بسته کمک نظامی ۴۰۰ میلیون دلاری آمریکا اندکی پس از آغاز حمله روسیه به منطقه خارکیف اوکراین اعلام شده است.

وزارت دفاع اوکراین در صبح روز جمعه دهم ماه مه (۲۱ اردیبهشت) از وقوع پیشروی ارتش روسیه به منطقه خارکیف در شرق اوکراین خبر داد.

در یک حمله اولیه، واحدهای روسی توانستند چهار روستای کوچک‌ اوکراینی را تصرف کنند.

مه 11

آمریکا: مذاکرات آتش‌بس غزه به بن‌بست رسیده است

آمریکا اعلام کرد مذاکرات غزه بر سر آتش‌بس و آزادی گروگان‌ها به بن‌بست رسیده است. فرانسه خواهان پایان عملیات نظامی اسرائیل در رفح شد. آنتونیو گوترش، دبیر کل سازمان ملل متحد گفت “غزه به ورطه سقوط رسیده” است.جان کربی، سخنگوی شورای امنیت ملی آمریکا روز جمعه ۲۱ اردیبهشت (۱۰ مه) در ارتباط با جریان “ناموفق” مذاکرات غزه در قاهره ابراز تاسف کرد و گفت “دیدارها فعلا به پایان رسیده و مذاکرات دچار بن‌بست شده است”.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

کربی با این حال ا​ظ​هار امیدواری کرد “هنوز توافق ممکن است” و تلاش می‌شود تا دو طرف متقاعد شوند مذاکرات را ادامه دهند.

بیشتر بخوانید: وضعیت نامشخص توافق آتش‌بس در غزه همزمان با آغاز حمله به رفح

کربی همچنین گفته است عملیات اخیر اسرائیل در نزدیکی گذرگاه مرزی غزه و مصر در رفح برای تصرف گذرگاه مرزی انجام گرفته است. او از اسرائیلی‌ها خواست گذرگاه مرزی را به روی کمک‌های بشردوستانه باز کنند.

وال استریت ژورنال: مذاکرات غزه ادامه می‌یابد

هم‌زمان با این سخنان کربی “وال‌استریت ژورنال” به نقل از مقامات مصری گزارش داد که مذاکره‌کنندگان قصد دارند مذاکرات را در اوایل هفته آینده در قاهره یا دوحه پایتخت قطر از سر بگیرند.

مذاکرت میان اسرائیل و حماس بر سر توقف جنگ و آزادی گروگان‌ها که روز شنبه ۴ مه (۱۵ اردیبهشت) در قاهره، پایتخت مصرآغاز شده بود بی‌نتیجه خاتمه یافت.

اسرائیل و گروه حماس در به “بن‌بست رسیدن” این مذاکرات همدیگر را متهم کردند. اسرائیل با پایان این مذاکرات عملیات نظامی خود را در شرق رفح آغاز کرد.

فرانسه از اسرائیل خواست به عملیات نظامی در رفح پایان دهد

فرانسه از اسرائیل خواسته است فورا به عملیات نظامی خود در شهر رفح در جنوب نوار غزه پایان دهد.

وزارت امور خارجه فرانسه اعلام کرد عملیات نظامی رفح تهدیدی برای ایجاد وضعیت فاجعه‌بار برای غیرنظامیان غزه است که چندین بار آواره شده‌اند و دیگر هیچ منطقه امنی برای آنها وجود ندارد.

فرانسه تنها راه برای آزادی فوری گروگان‌ها و آتش‌بس دائمی را در مذاکره می‌داند و از اسرائیل خواسته است هر چه زودتر این مذاکرات را از سر بگیرد.

بیشتر بخوانید: ارتش اسرائیل کنترل گذرگاه مرزی رفح را در دست گرفت

وزارت امور خارجه در پاریس اعلام کرد، اسرائیل باید فورا گذرگاه مرزی رفح با مصر را بازگشایی کند تا دسترسی غیرنظامیان به کمک‌های بشردوستانه امکان‌پذیر شود.

گوترش: غزه به ورطه سقوط رسیده است

آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد هم با توجه به پیشروی ارتش اسرائیل در شرق رفح در نوار غزه، نسبت به “حمله گسترده زمینی” به این شهر مرزی هشدار داد.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

گوترش در یک کنفرانس خبری در نایروبی پایتخت کنیا گفت یک حمله زمینی گسترده در رفح منجر به یک فاجعه انسانی خواهد شد و تلاش‌های سازمان ملل برای حمایت از مردمی که با خطر قحطی مواجه هستند را تضعیف خواهد کرد.

مه 11

«رادیو مرز»، روایت آدم‌ها از موضوعاتی که بین آن‌ها فاصله می‌اندازد

مرضیه، سازنده‌ی پادکست «رادیو مرز»، در گفت‌وگو با فاران فنائیان

«من مرضیه هستم و تو این پادکست با کسانی صحبت می‌کنم که به خاطر یه ویژگی، یه اتفاق، یه تجربه یا انتخاب، با دیگران احساس فاصله می‌کنند.»

اگر پادکست «رادیو مرز» را شنیده باشید، این جمله‌ها از مرضیه، بنیان‌گذار این پادکست، در ابتدای هر قسمت برای شما آشناست، که شاید بهترین توصیف «رادیو مرز» باشد. اولین بخش از پادکستِ «رادیو مرز» شش سال قبل پخش شد و تا امروز در مجموع ۶۵ قسمت از این پادکست منتشر کرده است. با مرضیه، سازنده و مجری «رادیو مرز» گفت‌وگویی کرده‌ام درباره‌ی نحوه‌ی شکل‌گیریِ این پادکست، هدف آن، تأثیرش بر مخاطبان، و چالش‌هایش.

* * *

حدود شش سال از پخش اولین قسمت از «رادیو مرز» در تیر ۹۷ می‌گذرد. ایده‌ی «رادیو مرز » از کجا به ذهنتان رسید و انگیزه‌‌ی شما از تولید این پادکست چه بود؟

ساخت پادکست در امتداد کار روزنامه‌نگاریِ من بود و یک کار روزنامه‌نگارانه می‌دونمش. قبل از اینکه به سراغ ساخت پادکست برم روزنامه‌نگار بودم. تا قبل از دستگیری، بیش از یک دهه شغلم روزنامه‌نگاری بود و با روزنامه‌ها، خبرگزاری‌ها و مجلات کار می‌کردم. در فاصله‌ی بین دستگیری (زمستان سال ۹۰) و اجرای حکم زندان بابت اون دستگیری که شامل سه ماه و نیم حبس در سال ۹۳ می‌شد، خیلی جسته و گریخته کار روزنامه‌نگاری می‌کردم. بعد از سال ۹۳ که از زندان اومدم دیگه خیلی امکان ادامه کار در روزنامه‌ها برام فراهم نشد، نمی‌تونم هم بگم به خاطر زندان رفتنم بود. بعد که نشد در روزنامه کار کنم، در یک شرکت در زمینه‌ی تولید محتوا مشغول شدم و حسرت کار روزنامه‌نگاری همیشه با من موند. وقتی در سال ۹۵ یا ۹۶ مخاطب پادکست شدم، این پلتفرم خیلی من رو به خودش جذب کرد. در کنارش همیشه دغدغه‌ی موضوعاتی رو داشتم که هر چند مهم‌اند اما مسئله نمی‌شن. یکی از این موضوعات موقعیت‌هاییه که آدم رو در اقلیت قرار می‌ده. حتی در برابر کسانی که با تو زندگی می‌کنند، دوستی دارند و فکر می‌کنند می‌شناسنت، اما از عمق اون موقعیت‌ها خبر ندارند. قبلش در سال ۹۲ در روزنامه‌ای که هیچ‌وقت مجال انتشار پیدا نکرد، قرار بود که در بخش اجتماعی صفحه‌ای داشته باشم به اسم اقلیت‌ها، اقلیت نه به معنایی کلیشه‌ای که در ذهن هممون هست و زیاد بهش پرداخته می‌شه، مثل اقلیت جنسیتی، مذهبی، یا قومی، بلکه به موضوعاتی که خیلی روزمره‌ترند و تو رو در اقلیت قرار می‌دند، مثل چاقی، تازه‌والد شدن، یا خانه‌دار بودن، بپردازم. اون روزنامه همون‌طور که گفتم منتشر نشد و من در سال‌های بعد جذب پلتفرم پادکست شدم و دیدم برای ایده‌ی من خیلی مناسبه، چون تجربه‌ی بی‌واسطه‌ی آدم‌هاست و برعکس روزنامه که باز هم واسطه‌ای وجود داره و حرف‌ها با نوشته منتقل می‌شه، در پادکست شما صدای آدم‌ها رو مستقیم می‌شنوی و این قالب رو خیلی با این نوع از محتوا هماهنگ دیدم. اوایل فقط می‌خواستم این کار رو انجام بدم و خیلی به نتیجه‌ش فکر نمی‌کردم. می‌دونستم از نظر فنی قوی نیستم و مشکلات زیادی خواهم داشت، ولی به این فکر می‌کردم که بعد از شروع پله پله بهترش می‌کنم. خیلی‌ها هم می‌گفتند که این لقمه بزرگ‌تر از دهن توست چون پیدا کردن و گفت‌وگو با آدم‌های مختلف با تجربه‌های متفاوت رو می‌طلبید اما فکر کردم بهتره این ترس‌ها رو دور کنم و قدم به قدم جلو برم.

 

آیا تجربه‌ی دستگیری و زندان هم روی ایده‌ی ساختن این پادکست تأثیری داشت؟ خود تجربه‌ای که در زندان داشتید و هم‌زیستی با آدم‌های مختلف از اقشار گوناگون جامعه چطور بر مسیر تولید پادکست تأثیر گذاشت؟

ایده رو قبل از تجربه‌ی زندان داشتم، چون خودم در موقعیت‌هایی در اقلیت قرار گرفته بودم ولی فضایی نبود که بتونم درباره‌ی تجربه‌هام صحبت کنم. در زندان هم با گروه‌های مختلفی آشنا شدم و فهمیدم که چقدر درباره‌ی اون‌ها کلیشه‌ای فکر می‌کردم. مثلاً بهائی‌ها. آدم‌ها خیلی اوقات یک تک‌روایت از یک فرد دارند و فکر می‌کنند که با اون تک‌روایت به شناختی از اون گروه رسیدند و این مواجهه‌ی نزدیک به من شناخت بیشتری داد. فاصله‌ای که به خاطر این نگاه کلیشه‌ای یا حتی توهم شناخت داشتن به وجود می‌آد، می‌تونه به راحتی سوءتفاهم و بعضاً دشمنی به وجود بیاره، در حالی که اگر شناخت به وجود بیاد، این شکاف کوچک‌تر می‌شه. می‌شه گفت تجربه‌ی من چون در بند سیاسیِ زندان بود، شناخت جدیدی از گروه‌های تحت ظلم جمهوری اسلامی به من داد. و در عین حال تجربه‌ی زندان بود که باعث شد به سراغ ساختن پادکست برم، چون من رو از کار روزنامه‌نگاریِ مکتوب و مطبوعاتی منفک کرد و باعث شد به دنبال یک رسانه‌ی تازه باشم.

 

من وقتی «رادیو مرز » رو به بقیه پیشنهاد می‌کنم، توضیحم اینه که این پادکست خیلی می‌تونه به تقویت همبستگی اجتماعی در ایران کمک کنه. ما در ایران تنوع زیادی داریم و ساختارهای موجود همیشه سعی کردند چنین القا کنند که این تنوع ذاتاً دلیلی بر اختلاف بین گروه‌هاست، ولی در واقع این تنوع باعث غنای ایران است. به نظرتان «رادیو مرز» چه تأثیری بر نزدیک‌تر کردن آن‌ها داشته ــ این که آدم‌ها تلاش کنند زندگی رو از چشم افراد دیگه‌ای ببینند؟

«رادیو مرز» هیچ وقت ادعا نداشته که می‌خواد همبستگی به وجود بیاره، من فقط می‌خواستم کمک کنم که شنونده به شناخت دیگه‌ای غیر از چیزی که توی ذهنش بوده برسه، که البته اون شناختی هم که پادکست می‌ده کامل نیست. به همین دلیل، در اول هر قسمت می‌گم که این روایت‌ها قابل تعمیم نیست و نباید اصل گرفته بشه. چون خود «رادیو مرز» هم با این خطر مواجه است که جایگزین کلیشه‌های قبلی بشه و شنونده حاضر به شنیدن روایت‌های متفاوت دیگه‌ای نباشه. ولی این موضوع خیلی در مخاطبین «رادیو مرز» پررنگ است که افراد می‌گن این قسمت دید تازه‌ای به ما داد، یا بیشترین کامنت‌ها درباره‌ی اینه که من از این موضوع اطلاعی نداشتم. بنابراین، این موضوع قصد «رادیو مرز» نبوده، ولی هدیه‌ای بوده که «رادیو مرز» به من داد. خیلی وقت‌ها در شبکه‌های اجتماعی می‌بینم شنونده‌های پادکست، کسی رو که با یه نگاه صفر و یک به موضوعی می‌پردازه به شنیدن قسمتی از «رادیو مرز» که مرتبطه با موضوع، دعوت می‌کنند. این تلاش شنونده‌ها برای تغییر نگاه کلیشه‌ای درباره‌ی موضوعات مختلف، خیلی برای من ارزشمنده. البته همبستگیِ اجتماعی هدف پادکست نبوده اما دغدغه‌ی فردی من بوده، چون خیلی وقت‌ها به این موضوع فکر می‌کردم که ما چقدر خصمانه با هم رفتار می‌کنیم، بدون اینکه بدونیم طرف مقابل کیه و از چه موقعیتی اومده. خوشبختانه قیام ژینا این نگاه خصمانه رو خیلی تغییر داده و امیدوارم این موضوع در شنونده‌های پادکست تغییر کرده باشه.

 

کدام قسمت‌ها روی خودتان تأثیر بیشتری داشتند؟

در مخاطب هم می‌بینم که آدم‌ها می‌گن من یاد گرفتم دیگه بی‌محابا قضاوت نکنم، سعی کنم که گفت‌وگو کنم و به نوعی شناخت برسم.

این تأثیر خیلی مربوط به یک روایت یا یک قسمت نبوده، بلکه به طور کلی شیوه‌ی نگاه کردنِ من به آدم‌ها رو تغییر داده. توی خیلی از روایت‌ها نگاهم نسبت به موضوع‌ْ بعد از ساختن اپیزود تغییر کرده. مثلاً موضوع پزشک‌ها. از اولی که «رادیو مرز» ساخته شد مدام به من می‌گفتند به این فاصله‌ی بزرگی که بین پزشک‌ها و بقیه‌ی جامعه وجود داره بپرداز و من با اون نگاه کلیشه‌ای خودم می‌گفتم این قشر که وضعشون خوبه، چرا این موضوع باید اولویتم باشه؟ ولی وقتی بهش پرداختم دیدم هیچی از وضعیت یک پزشک جوان یا دانشجوی پزشکی نمی‌دونستم و شناختم چیزی بود که شاید صدا و سیما یا بعضی از پزشک‌های نسل قبل به من داده بودند. یا موضوع نابینایان. هیچ شناخت درستی از زندگیِ یک نابینا نداشتم و واقعاً بعد از مصاحبه‌های اون اپیزود احساس می‌کردم که آدم دیگه‌ای شدم. و این موضوع باعث می‌شه مدام فکر کنی که پس من ممکنه راجع به این گروه یا اون گروه هم اشتباه کنم؛ و دیگه خیلی با احتیاط درباره‌ی چیزی که شاید قبلاً باهاش مواجهه نداشتم صحبت کنم. این رو در مخاطب هم می‌بینم که آدم‌ها می‌گن من یاد گرفتم دیگه بی‌محابا قضاوت نکنم، سعی کنم که گفت‌وگو کنم و به نوعی شناخت برسم.

 

به نظر می‌رسد که بعد از جنبش «زن، زندگی، آزادی» این موضوع مهم‌تر از قبل شده. به عقیده‌ی من، «رادیو مرز» یا هر محتوایی که باعث شود آدم‌ها روایت‌های یکدیگر را بشنوند به این شناخت خیلی کمک می‌کنه. شما به سراغ طیف وسیعی از موضوعات رفتید، از اقلیت‌های جنسیتی یا قومیتی که شاید بیشتر به‌عنوان یک گروه متمایز در جامعه شناخته می‌شوند، تا موضوعاتی مثل پزشک‌ها یا فوتبال و چاقی، که ممکنه حتی وقتی من عنوان اپیزود رو می‌بینم فکر کنم که چرا این فرد باید مرزی بین خودش و بقیه احساس کنه. چه چیزی تعیین می‌کنه که به چه موضوعی بپردازی؟

اوایل به سراغ موضوعاتی می‌رفتم که تجربه‌ی خودم بود یا دغدغه‌ی اطرافیانم، بنابراین، بر اساس مشاهده یا تجربه‌ام بود، مثل موضوع بچه. بعضی هم بر اساس درخواست مکرر آدم‌ها بود، مثل پزشک‌ها. گاهی هم در جامعه فضایی به وجود می‌آد که می‌بینم داره مرزی رو می‌سازه و آدم‌های دو طرف مرز لزوماً درکی از موقعیت همدیگه ندارند. این چند مورد موضوعات رو برای من مشخص کردند و هیچ اولویت‌بندی هم قائل نیستم، مثلاً خیلی زودتر رفتم سراغ موضوع رقص تا موضوعاتی که آدم‌ها رو خیلی رنج می‌ده. چون فکر می‌کنم این اولویت‌بندی که توی ذهن ما هست هم درست نیست. وقتی اپیزود رقص منتشر شد خیلی‌ها گفتند که این چه موضوعیه که رفتی سراغش، یا کفگیرت به ته دیگ خورده؟‌ بدون اینکه حتی اپیزود رو گوش داده باشند. همین اتفاق درباره‌ی اپیزود پزشک‌ها هم افتاد.

 

وقتی مخاطب وسیع‌تر می‌شه سلیقه‌ها هم متفاوت‌تره و احتمالاً بازخوردهای منفی هم بیشتر می‌شه. کمی درباره‌ی انتقادات و چالش‌ها هم می‌گویید؟ شاید یکی از دشواری‌ها پیدا کردن آدم‌هایی باشه که حاضرند روایتشان را بیان کنند، به‌خصوص در مسائلی که شاید در ایران آدم‌ها راحت درباره‌اش صحبت نمی‌کنند، مثل ناباروری یا خیانت.

اتفاقاً من اکثراً مشکلی در پیدا کردن آدم‌ها نداشتم. هر چه «رادیو مرز» بیشتر شناخته شد، افراد شروع کردند به پیشنهاد دادن موضوع و ابراز علاقه برای صحبت. ولی همون‌طور که گفتید موضوعاتی هست که چون بخشی از جامعه هرگز در موردش صحبت نکرده، پیدا کردن افراد برای روایت چالش‌برانگیزه. مثلاً تقریباً می‌تونیم بگیم مردان اصلاً در مورد ناباروری صحبت نمی‌کنند و پیدا کردن مردی که درباره‌ی این موضوع صحبت کنه سخته. این ایراد هم از من گرفته می‌شه که چرا نرفتی با فلان آدم صحبت کنی، ولی حقیقت اینه که من دسترسی به همه‌ی آدم‌ها ندارم و ارتباطم محدوده. در واقع، تلاشِ من بر اینه که روایت‌های متنوع رو پیدا کنم و چون برای انتشار اپیزودها زمان‌بندی دارم، نمی‌تونم همیشه تازه‌ترین و شنیده‌نشده‌ترین روایت‌ها رو منتشر کنم. یه چالش هم اینه که چون آدم‌های معمولی همیشه در صفحه‌ی حوادثِ روزنامه‌ها یا در آمارِ مورد توجه و شایسته‌ی اهمیت قرار گرفتند، بعضی آدم‌ها، کمتر از شنیدن یه روایت معمولی استقبال می‌کنند یا حس می‌کنند که بعد از شنیدن وقتشون هدر رفته و همین هم کمک کرده به کلیشه‌سازی یا عدم پذیرش روایت‌های دیگه. مثلاً اصولاً یک روایت معمولی از فردی که به مواد مخدر مبتلاست وجود نداره. همیشه روایت‌ این مصرف‌کننده‌ها با جرم و جنایت گره خورده یا تبدیل به آمار شده. ولی این یک طیفه، فرد از یک جایی اعتیاد پیدا می‌کنه و همین‌طور که در این مسیر پیش می‌ره، زندگی هم می‌کنه و احتمالش هست که هرگز به جرم و جنایت کشیده نشه. و اتفاقاً در بعضی موضوعات من اصرار دارم که به اون سمتِ کمتر شدید طیف بپردازم و از فضای دوقطبی دور بشم. مثلاً درباره‌ی خانواده‌ی کسانی که اعدام شدند، بعضی از افراد فکر می‌کنند که باید دور این خانواده‌ها خط قرمز کشید چون با جرم و جنایت سر و کار دارند، ولی مثلاً در تجربه‌ی زنی که باهاش صحبت کردم که شوهرش رو کشته بود، در معرض اعدام بود و در نهایت توسط ولی دم بخشیده شد، این زن برای من در مورد زندگی عادیِ روزمره‌ا‌ش صحبت می‌کرد و خود همین برای آدم‌ها تکان‌دهنده بود. یه چالشی که در پادکست دارم مربوط به همین دوقطبی‌سازی‌هاست. این فضای دوقطبی شدید، که یه سری آدم‌ها به هر وضعیت نگاه شر و خیر یا حق و باطل دارند و چیزی رو خارج از این نمی‌پذیرند گریبان بعضی موضوعات پادکست رو هم گرفته و می‌گیره و محتوا رو به حاشیه می‌بره.

 

به نظرم، «رادیو مرز» جزو ابزارهاییه که به آدم‌ها کمک می‌کنه اون فضای خاکستریِ میانه را، که اتفاقاً فضای بزرگی هم هست و اکثر افراد در اون طیف هستند، ببینند. من از جایی به این نتیجه رسیدم که حتی اگر موضوع اپیزودی جزئی از دغدغه‌هایم نباشد باز هم آن اپیزود رو گوش بدم چون می‌تونه دیدگاه متفاوتی درباره‌ی اون قشر از افراد به من ارائه بده. خیلی وقت‌ها هم آدم‌ها می‌تونند چیزهایی رو که در ذهنشون هست از طریق اپیزودهای «رادیو مرز» با بقیه در میان بگذارند. مثلاً من همیشه دلمشغول وضعیت افغانستانی‌ها در ایران بودم و شما در اپیزودی که به سراغ این افراد می‌روید در شروع پادکست و با ذکر نام افراد، اپیزود را تقدیم می‌کنید به «کشته‌شدگان افغانستانی پرواز ۷۵۲ هواپیمایی اوکراین که در مرگ هم غریب و متعلق به کشور دیگری بودند.» اپیزود فرزندپذیری هم به من کمک کرد تا با آدم‌های بیشتری و به شکل مؤثرتری درباره‌ی این موضوع صحبت کنم. همین‌طور اپیزود سربازی باعث شد که بتوانم احساساتم و آنچه در سربازی بر من گذشت را با بقیه در میان بگذارم.

برای من هم خیلی پیش اومده که آدم‌ها گفتند درباره‌ی این موضوع یک اپیزود بساز، چون من چنین تجربه‌ای دارم و نمی‌تونم درباره‌اش با اطرافیانم صحبت کنم، می‌خوام این اپیزود رو برای خانواده‌ام بفرستم که اون‌ها بشنوند. یعنی روایت‌ها برای افرادی که شرایطش رو ندارند که مستقیماً تجربه‌شون رو تعریف کنند به نوعی واسطه تبدیل می‌شه. اپیزود فرزندپذیری هم خیلی برای من ارزشمنده، چون خیلی از افراد گفتند که بعد از شنیدن اون اپیزود تصمیم گرفتند فرزندپذیر بشن یا پیام دادند که ما الان در نوبت فرزندپذیری هستیم. خیلی برای من جالبه که شنیدن این روایت‌ها باعث می‌شه شناختی حاصل بشه، و ترس از ناشناخته‌ها از بین بره، چون خیلی وقت‌ها چیزی که فاصله به وجود می‌آره ترس از ناشناخته‌هاست.

 

و حرف آخر؟

در ادامه‌ی حرف‌هایی که در مورد دوقطبی شدن فضای فعالیت گفتم، می‌خوام این رو هم اضافه کنم که از نظر من یک مورد اساسی برای تغییر بنیادی که دوست داریم اتفاق بیفته، پذیرش تکثره. و باید قبول کنیم که ما با داشتن یک جامعه‌ی متکثر، که این تکثر در اون پذیرفته شده می‌تونیم رو به جلو حرکت کنیم و بدون این پذیرش، خیلی سخته همبستگی‌ای که دنبالش هستیم به وجود بیاد. سعی کنیم همدیگه رو بشنویم، کاری که گاهی به شدت در برابرش مقاومت می‌کنیم. همه‌ی تلاش‌مون رو می‌کنیم و بهانه‌های مختلف می‌آریم که نشنویم. حتی دیدم کسانی به خاطر اینکه یک نفر در یک اپیزود، از کلمات انگلیسی در حرف‌هاش استفاده می‌کنه، لهجه‌ یا لحن به‌خصوصی داره، کل روایت اون آدم رو بی‌ارزش دونستن و نخواستن بشنون. یا خیلی مقاومت می‌شه در برابر شنیدن تجربه‌ای که متفاوت از تجربه‌ی ما یا اطرافیانمونه. شنیدن همدیگه، کمک می‌کنه که همبستگی به وجود بیاد و فضای دوقطبی از بین بره. چون برنامه‌ی حکومت هم ایجاد همین شکافه؛ مثلاً شکافی که بین قومیت‌ها به وجود آورده، بین شیعه و سنی و ادیان مختلف در ایران به وجود آورده. همبستگی، انکار تجربه‌ها و فکرهای متفاوت یا زیر فرش کردنشون برای رسیدن به اتحاد نیست. این انکار و نادیده‌گرفتن تفاوت‌ها، اتحاد بسیار شکننده‌ای به وجود می‌آره. بنیان همبستگی، شنیدن همدیگه و پذیرش تفاوت‌هاست.

 

مه 10

اوکراین از پیشروی نیروهای روسیه به سمت خارکف خبر داد

به گفته وزارت دفاع اوکراین، ارتش روسیه صبح جمعه ۱۰ ماه مه حمله زمینی به منطقه خارکف در شرق این کشور را آغاز کرده است. ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین نیز از بروز “نبرد‌های شدید” خبر داده است.پس از هفته‌ها گمانه‌زنی پیرامون حمله احتمالی روسیه به خارکف، حال وزارت دفاع اوکراین از وقوع پیشروی ارتش روسیه به این منطقه در شرق اوکراین در صبح روز جمعه دهم ماه مه (۲۱ اردیبهشت) خبر داده است.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

بر اساس این خبر، نیروهای روسیه حمله به شهر ووفچانسک را آغاز کرده‌اند. این شهر در ۴۰ کیلومتری شمال شرقی خارکف در نزدیکی مرز روسیه قرار دارد.

به گفته وزارت دفاع اوکراین، از ساعت پنج صبح به وقت محلی “نیروهای زمینی روسیه با پشتیبانی خودروهای زرهی برای عبور از خطوط دفاعی پیشروی کرده‌اند.”

بر اساس اطلاعات منتشر شده توسط این منبع، “حملات تاکنون دفع شده‌اند، اما درگیری‌ها با شدت‌های متفاوت، ادامه دارند.”

بیشتر بخوانید: پوتین در رژه نظامی مسکو تهدید به استفاده از نیروی هسته‌ای کرد

مقامات اوکراین همچنین خبر دادند که “چندین واحد ذخیره برای تقویت نیروهای مدافع به این منطقه منتقل شده‌اند.” در حال حاضر مقامات روسیه به طور رسمی در این زمینه اظهار‌ نظر نکرده‌‌اند.

در همین حال بر اساس اظهارات یک مقام عالی رتبه ارتش اوکراین، نیروهای روسی “حدود یک کیلومتر به داخل خاک اوکراین پیشروی کرده‌اند.”

ایهور سینیهوبوف، فرماندار منطقه خارکف در این مورد در شبکه تلگرام اعلام کرد: «نیروهای مسلح اوکراین مواضع خود را حفظ کرده‌اند. حتی یک متر زمین نیز از دست نرفته است. هیچ خطری برای شهر خارکف دیده نمی‌شود.»

بیشتر بخوانید: تعیین سرنوشت جنگ اوکراین در سال ۲۰۲۵

خارکف با بیش از یک میلیون نفر جمعیت، دومین شهر بزرگ در اوکراین است.

در عین حال به گفته چندین منابع ناشناس در ارتش اوکراین، چهار روستای مرزی استریلشه، کرازنه، پیلنه و بوریسیوکا به تصرف نیروهای روسی درآمده‌اند. این روستاها در نزدیکی شهر خارکف قرار دارند.

زلنسکی: نبردها شدید هستند

ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهوری اوکراین وضعیت فعلی جنگ در مناطق شرقی این کشور را به عنوان “نبردهای شدید” خوانده است.

او در یک کنفرانس خبری گفت: «روسیه موج جدیدی از اقدامات تهاجمی را آغاز کرده است. اوکراین با سربازان، تیپ‌ها و توپخانه‌‌‌ها در حال مقابله است. در حال حاضر نبردهای شدیدی در این راستا، در جریان است.»

بیشتر بخوانید: اوکراین از سرنگون کردن یک جنگنده سوخوی ۲۵ روسیه خبر داد

زلنسکی همچنین گفت که نیروهای کشورش برای “دفع حملات روسیه آماده هستند و با این حال، روسیه احتمالا نیروهای خود در این منطقه را افزایش خواهد داد.”

رئیس جمهور اوکراین پیشتر به شبکه رادیویی “Suspilne” گفته بود که ارتش کشورش “انتظار این حمله را داشته است و واکنش خود نسبت به آن را هماهنگ کرده است.”

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

به گفته برخی از تحلیلگران، این حملات احتمالا آغاز تلاش روسیه برای ایجاد یک منطقه حائل هستند. ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه پیشتر وعده داده بود که برقراری یک منطقه حائل، اوکراین را از حملات به منطقه بلگورود روسیه و سایر مناطق مرزی، باز خواهد داشت.

مه 10

تصویب قطعنامه ارتقای تشکیلات خودگردان فلسطین در سازمان ملل

مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نشست روز ۲۱ اردیبهشت خود پیشنهاد ارتقای تشکیلات خودگردان فلسطینی به جایگاه “هم تراز با یک کشور” را تصویب کرد. اسپانیا، ایرلند و اسلوونی می‌گویند وجود چنین کشوری را به رسمیت خواهند شناخت.در نشست روز جمعه ۱۰ مه مجمع عمومی سازمان ملل متحد، پیشنهاد ارتقای تشکیلات خودگردان فلسطینی به جایگاه “هم تراز با یک کشور” تصویب شد.

این قطعنامه که با اکثریت قاطع در روز جمعه ۲۱ اردیبهشت ماه تصویب شد به دولت ناظر فلسطینی، حق مشارکت گسترده‌ای را در جلسات مجمع عمومی اعطا می‌کند، اما در عین حال به این نهاد، حق رای نمی‌دهد. مجمع عمومی با ۱۹۳ کشور عضو همچنین در این قطعنامه از شورای امنیت سازمان ملل متحد خواست تا عضویت کامل فلسطین در سازمان ملل را بررسی کند.
از میان ۱۹۳ کشور در مجمع عمومی، ۱۴۳ کشور به این قطعنامه رای مثبت و ۹ کشور از جمله ایالات متحده آمریکا نیز رای منفی دادند. همچنین ۲۵ کشور از جمله آلمان به این قطعنامه رای ممتنع دادند.

پیش از برگزاری این نشست ویژه در مجمع عمومی، جوزپ بورل، رئیس سیاست خارجی اتحادیه اروپا اعلام کرد که سه کشور اسپانیا، ایرلند و اسلوونی روز اول خرداد ماه وجود کشور فلسطینی را “به رسمیت خواهند شناخت.”

بیشتر بخوانید: آمریکا عضویت کامل کشور فلسطینی در سازمان ملل را وتو کرد

این سه کشور پیش از این از آمادگی خود برای به رسمیت شناختن کشور فلسطینی خبر داده بودند. در نشست ویژه مجمع عمومی سازمان ملل متحد بر سر این پیشنهاد رای‌گیری شد که آیا تشکیلات خودگردان فلسطینی از “صلاحیت کافی” برای این که به عنوان یک کشور شناخته شود برخوردار است یا نه.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

ناظران انتظار داشتند که این پیشنهاد در نشست پیش رو، با رای بالای اعضای مجمع عمومی سازمان ملل متحد به تصویب برسد.

تشکیلات خودگردان فلسطینی تا کنون عضو ناظر سازمان ملل بوده اما اینک با ارتقای جایگاه خود، از امتیازاتی نظیر سخنرانی نماینده‌اش در سازمان ملل و همچنین سخنرانی به نمایندگی از یک گروه منطقه‌ای برخوردار خواهد شد و می‌تواند در کنار کشورهای عضو این سازمان به ارائه پیش‌نویس قطعنامه‌ها و اصلاحات آن‌ها بپردازد.

در همین حال پیش از تصویب این قطعنامه، شبکه کان اسرائیل گزارش داد که با تلاش گیلعاد اردان، سفیر اسرائیل در سازمان ملل متحد، یک بند از پیشنهاد عضویت تشکیلات خودگردان فلسطینی، از نسخه نهایی حذف شده بود.

این بند به فلسطینی‌ها در نشست‌ها و سایر فوروم‌های سازمان ملل متحد “حق رای” می‌داد.

هیات فلسطینی حاضر در سازمان ملل روز پنج‌شنبه ۲۰ اردیبهشت با ارسال نامه‌ای خطاب به کشورهای عضو این سازمان، پذیرش قطعنامه حمایت از عضویت کشور فلسطینی را “در مقطع حساس کنونی” به سود راه حل دو کشوری و همچنین پایان دادن به جنگ غزه توصیف کرده بود.

تصویب این پیش‌نویس در مجمع عمومی در خصوص ارتقای تشکیلات خودگردان فلسطینی به جایگاه یک کشور همچنان ضمانت اجرایی ندارد و این اختیار به لحاظ قوانین بین‌المللی در دست شورای امنیت سازمان ملل متحد است.

رای‌گیری پیشین شورای امنیت سازمان ملل متحد در روز پنجشنبه ۳۰ فروردین با وتوی ایالات متحده آمریکا روبرو شد. وتوی این قطعنامه از سوی آمریکا در آن زمان در حالی صورت گرفت که فرانسه، چین و روسیه، سه عضو دائم شورای امنیت و همچنین دو متحد آمریکا یعنی ژاپن و کره جنوبی به پیش‌نویس این قطعنامه رای مثبت داده بودند.

در آن رای‌گیری، ۱۲ کشور عضو شورای امنیت از پیش‌نویس قطعنامه عضویت کامل کشور فلسطینی در سازمان ملل متحد حمایت کرده بودند، اما بریتانیا که عضو دائم شورای امنیت محسوب می‌شود و همچنین سوئیس به عنوان عضو غیر دائم این شورا، به این قطعنامه رای ممتنع داده بودند.

آن قطعنامه، برای تصویب به موافقت دست‌کم ۹ عضو شورای امنیت نیاز داشت و همچنین به این که هیچ کدام از اعضای دائم شورای امنیت شامل کشورهای چین، فرانسه، روسیه، بریتانیا، ایالات متحده آن را وتو نکنند.

تشکیلات خودگردان فلسطینی بارها خواستار آن شده بود که تقاضای سال ۲۰۱۱ این تشکیلات به منظور عضویت کامل در سازمان ملل متحد دوباره بررسی شود.

تشکیلات خودگردان فلسطینی تا پیش از تصویب قطعنامه نشست روز ۲۱ اردیبهشت، مانند واتیکان عضو غیرناظر سازمان ملل متحد بود.

مقامات اسرائیلی از جمله یسرائیل کاتز، وزیر امور خارجه این کشور پیش از این در جریان وتوی قطعنامه عضویت کامل کشور فلسطینی در سازمان ملل متحد در روز پنجشنبه ۳۰ فروردین، از اقدام ایالات متحده قدردانی کرده و گفته بودند ارائه پیش‌نویس چنین قطعنامه‌ای تنها با گذشت شش ماه از حمله گروه تروریستی حماس، “پاداشی به تروریسم” محسوب می‌شود.

بیشتر بخوانید: برآورد ۱.۲ میلیارد دلاری سازمان ملل برای کمک به فلسطینی‌ها

رای مجمع عمومی سازمان ملل متحد در خصوص تبدیل تشکیلات خودگردان فلسطینی به جایگاه “هم‌تراز با یک کشور”، ایالات متحده آمریکا را با معضلی در روابط خود با سازمان ملل مواجه خواهد کرد، چرا که بر اساس قوانین موجود در صورتی که گروهی بدون احراز ویژگی‌های شناخته‌شده بین‌المللی، به عضویت کامل سازمان ملل متحد در آید، آمریکا مجبور خواهد شد کمک مالی خود به سازمان ملل متحد را قطع کند.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

در همین زمینه گیلعاد اردان، سفیر اسرائیل در سازمان ملل متحد گفته بود که در صورت تصویب چنین طرحی، انتظار دارد که دولت آمریکا طبق قوانین ایالات متحده تمامی بودجه‌های مربوط به سازمان ملل و آژانس‌های آن را قطع کند.

مه 10

حمله هوایی ارتش میانمار به یک صومعه با دهها کشته و مجروح

طبق گزارش‌ها، در پی حمله هوایی نیروهای حکومت نظامی میانمار به یک صومعه بودایی در منطقه مرکزی این کشور، ۱۶ نفر کشته شدند. گفته شده است ۵۰ تن نیز مجروح شده‌اند و شمار قربانیان احتمالا رو به افزایش است.بنا بر گزارش رسانه‌ها، در بحبوحه نبردهای مستمر در میانمار بین نیروهای حکومت نظامی و شورشیان در این کشور، در اثر حمله هوایی نظامیان حکومتی به یک صومعه بودایی، ۱۶ شهروند کشته شدند.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

طبق اظهارات یک شاهد عینی، در پی این حمله که در منطقه “ماگوه” در مرکز میانمار صورت گرفته است، ۵۰ تن نیز مجروح شده‌اند. گزارش‌ها حاکی از آن هستند که اکثر کشته‌شدگان متحمل سوختگی‌های شدیدی شده‌اند که هویت آنها را غیرقابل تشخیص کرده است.

بر اساس اطلاعات منتشر شده، احتمال می‌رود شمار قربانیان همچنان افزایش یابد.

بیشتر بخوانید: سازمان ملل: ۵۰‌ هزار نفر در درگیری‌های میانمار آواره شده‌اند

گفته شده است حمله نظامیان به این صومعه در حین برگزاری یک مجمع با حضور برخی از اعضای نیروهای دفاعی ضد حکومت نظامی و نیز چندین تن از سران روستاها در آنجا، رخ داده است.

نبردها بین شورشیان و حکومت نظامی

شورشیان از اکتبر سال گذشته میلادی در حال مبارزه با نیروهای حکومت نظامی هستند. گروه‌های شورشی توانسته‌‌اند از آن زمان تاکنون مناطق وسیعی را در این کشور تصرف کنند.

بیشتر بخوانید: عفو آنگ سان سوچی؛ کاهش شش سال از محکومیت حبس ۳۳ ساله

از آغاز حمله شورشیان، حدود یک میلیون نفر مجبور به ترک خانه‌های خود شده‌اند. طبق گزارش سازمان ملل متحد، بیش از سه میلیون شهروند در این کشور ۵۶ میلیون جمعیتی، آواره شده‌‌اند.

بر اساس گزارش‌ها، در اثر فروپاشی سیستم بهداشتی و کمبود شدید منابع غذایی در میانمار، در حال حاضر ۱۸ میلیون و ۶۰۰ هزار نفر در این کشور به کمک نیاز دارند.

بیشتر بخوانید: روسیه و چین مانع محکومیت میانمار در شورای امنیت شدند

ارتش میانمار در ماه فوریه سال ۲۰۲۱ با یک کودتا دوباره قدرت را در کشور به دست گرفت و دولت آنگ سان سوچی، برنده جایزه صلح نوبل را که با اکثریت آراء انتخاب شده بود، سرنگون کرد. حکومت نظامی تحت حمایت چین و روسیه است و در حال حاضر حدود نیمی از کشور را تحت کنترل خود دارد.

نیروهای حکومت نظامی از آن زمان تاکنون مخالفان و افرادی را که مقابل آنها مقاومت نشان داده‌اند، با خشونت سرکوب کرده‌اند.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

بر اساس گزارش یک موسسه تحقیقاتی مستقل، از فوریه ۲۰۲۱ تا اکتبر ۲۰۲۳ بیش از ۵۰۰ نفر در پی حملات حکومت نظامی کشته شده‌اند. گفته شده است کودکان و سالمندان نیز در بین کشته‌شدگان بوده‌اند.

مه 10

پاپ سال ۲۰۲۵ را “سال مقدس” اعلام کرد

پاپ فرانسیس روز پنجشنبه در مراسم مسیحی موسوم به عید عروج در کلیسای سنت پیتر رم، سال ۲۰۲۵ میلادی را سال مقدس اعلام کرد. انتظار می‌رود این رویداد بیش از ۳۰ میلیون ایمان‌دار مسیحی را به سفر زیارتی به شهر رم جذب کند.پاپ فرانسیس، رهبر کاتولیک‌های جهان روز پنجشنبه ۹ مه (۲۰ اردیبهشت) در جریان مراسم مسیحی موسوم به عید عروج در کلیسای سنت پیتر رم، سال ۲۰۲۵ میلادی را سال مقدس برای کاتولیک‌های سراسر جهان اعلام کرد.

انتظار می‌رود این رویداد که هر ۲۵ سال یکبار اتفاق می‌افتد، بیش از ۳۰ میلیون ایمان‌دار مسیحی را به سفر زیارتی به شهر رم جذب کند.

بیشار بخوانید: پاپ پس از ترخیص از بیمارستان اولین مراسم مذهبی را برگزار کرد

برخی از ناظران می‌گویند که زیرساخت‌های پایتخت ایتالیا در حال حاضر در وضعیت نامناسبی قرار دارد و هجوم حجم عظیمی از مسافران به این شهر ممکن است ایتالیا را با چالشی پیش‌بینی نشده روبرو کند.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

بر اساس اعلام پاپ، این رویداد در شب کریسمس آتی در ۲۴ دسامبر ۲۰۲۴ آغاز می‌شود و تا مراسم خاج‌شویان یا جشن اپیفانی یا اصطلاحا جشن تجلی، در ۶ ژانویه ۲۰۲۶ ادامه خواهد یافت.

پاپ فرانسیس در فرمان رسمی خود محور این مراسم را جشن “امید” خواند و از کشورهای ثروتمند خواست تا بدهی‌های کشورهای فقیرتر را که هرگز قادر به پرداخت آن نیستند ببخشند.

پاپ همچنین در پیام خود به “بدهی‌های مرتبط با محیط زیست” به دلیل “بهره‌برداری نامتناسب کشورها از منابع طبیعی در دوره‌های زمانی طولانی” اشاره کرد.

مراسم سنتی اعلام سال مقدس از زمان پاپ بونیفاس هشتم در سال ۱۳۰۰ میلادی شکل گرفت. در گذشته نیز پاپ فرانسیس از ۸ دسامبر ۲۰۱۵ تا ۲۰ نوامبر ۲۰۱۶ را “سال مقدس” با شعار “رحمت” اعلام کرده بود.

در آیین کلیسای کاتولیک “سال مقدس” یا سال “یوبیل” یک سالگرد ویژه به شمار می‌رود که طی آن پاپ به مومنان در صورت برآورده کردن شرایط تعیین شده، وعده رهایی کامل یا جزئی از مجازات گناهانی را که شخص برای بخشش آن توبه کرده، می‌دهد.

پیش‌تر پاپ قبلی یعنی پاپ ژان پل دوم سال ۲۰۰۰ میلادی را سال مقدس اعلام کرده بود و بر اساس آمارها نزدیک به ۲۵ میلیون زائر در جشن آن سال شرکت کردند. سازمان دهندگان مراسم امسال انتظار دارند که این تعداد این بار بین ۳۰ تا ۳۲ میلیون نفر باشد.

اگرچه حجم عظیم گردشگران برای کلیسا و شهر به عنوان یک فرصت شناخته می‌شود اما بسیاری از این موضوع ابراز نگرانی می‌کنند و تردید دارند که با وجود زیرساخت‌های فرسوده و قدیمی رم بتوان از این تعداد گردشگر پذیرایی کرد.

شهر رم به شدت شلوغ است و در حال حاضر دائما در آن ساخت و ساز صورت می‌گیرد. رم قرار است حدود ۴ میلیارد یورو برای تکمیل و مدرن‌سازی جاده‌ها، حمل و نقل عمومی، مترو و سیستم‌های مخابراتی هزینه کند.

بیشتر بخوانید: پاپ فرانسیس جنگ روسیه و اوکراین را “بی‌معنی” خواند

انجام این پروژه‌ها، به‌ویژه پروژه‌هایی که شامل کارهای زیرزمینی هستند، به دلیل نیاز به حفاظت از میراث غنی باستان‌شناسی این شهر بسیار دشوار خواهد بود.

در حال حاضر، تنها دو پروژه از ۲۳۱ پروژه شهر تکمیل شده است، با این حال، روبرتو گوالتیری شهردار رم می‌گویند که “پروژه‌های اساسی” را می‌توان تا پیش از ورود زائران به پایان رساند.

به گفته گوالتیری، سقوط دولت ماریو دراگی در سال ۲۰۲۲، شروع این پروژه‌ها را با مشکل مواجه کرده است. او در عین حال تاکید می‌کند که در حال حاضر، شرایط تاخیر اولیه جبران شده است.

بیشتر بخوانید: اصلاحات غیرمنتظره در واتیکان به نفع زنان و غیرروحانیان

اسقف اعظم رینو فیسیکلا که از سوی پاپ فرانسیس، به عنوان مامور هماهنگی برنامه‌ریزی برای سال مقدس واتیکان انتخاب شده است می‌گوید: «شما در یک شهر زیبا، بهتر زندگی خواهید کرد.» او افزود: «رم به شهری زیباتر تبدیل خواهد شد، چرا که بیش از پیش در خدمت مردم، زائران و گردشگرانی خواهد بود که به اینجا خواهند آمد.»

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

پاپ فرانسیس از ابتدای بدست گرفتن زمام کلیسای کاتولیک در سال ۲۰۱۳ تا بدین‌جا نشان داده که در مقایسه با پیشینیانش افکاری بازتر و به دور از تعصب در مورد مسائل مذهبی دارد.

مه 10

چگونه خشم، خطر حمله قلبی را افزایش می‌دهد؟

تازه‌های پزشکی هفته به این نکته می‌پردازد که چگونه خشم، خطر حمله قلبی را افزایش می‌دهد؟ همچنین نگاهی دارد به این عناوین: آیا آب کرفس واقعا سم‌زداست؟ با افزایش سن باید متوجه کدام خطرات مصرف الکل باشیم؟طبق مطالعه‌ای که محققان مرکز پزشکی دانشگاه کلمبیا در نیویورک انجام داده‌اند، افرادی که مدام عصبانی می‌شوند، رگ‌های خونی آسیب‌دیده‌ای دارند و ممکن است بیشتر در معرض خطر حمله قلبی و سکته مغزی قرار بگیرند.

به گزارش اشپیگل، در این مطالعه که در مجله انجمن قلب آمریکا منتشر شده، فعالیت رگ‌های خونی ۲۸۰ بزرگسال سالم زیر ۷۴ سال در حالی که عصبانی، مضطرب و یا اندوهگین بودند و یا احساسات خنثی داشتند، کنترل ‌شد. این گروه هیچ سابقه بیماری قلبی یا بیماری دیگر مانند فشار خون بالا، کلسترول بالا یا دیابت نداشتند. دانشمندان دریافتند که عصبانیت، باعث عدم توانایی رگ‌های خونی در گشاد شدن و انتقال آسان‌تر جریان خون می‌شود. این اثرات تا ۴۰ دقیقه پس از پایان طغیان خشم ادامه داشت.

عصبانیت عملکرد اندوتلیوم، پوشش داخلی دیواره رگ‌های خونی را مختل می‌کند. “اختلال عملکرد اندوتلیوم”، که از جمله باریک شدن و گشاد شدن عروق و تشکیل لخته‌های خون را تنظیم می‌کند، اولین گام برای ایجاد گرفتگی عروق (آترواسکلروز) است که به نوبه خود می‌تواند منجر به حملات قلبی و سکته مغزی شود.

بیشتر بخوانید: بیماری‌های روانی و خطر سکته مغزی در جوانان

دانشمندان امیدوارند که بررسی پیوندهای بین خشم، اضطراب و اختلال عملکرد اندوتلیوم یتواند به شناسایی اقدامات مداخله‌ای موثر برای بخش بزرگی از افراد در معرض افزایش خطر بیماری قلبی عروقی کمک کند.

آیا آب کرفس واقعا سم‌زداست؟

آب کرفس حاوی مواد مغذی متعددی از جمله آنتی‌اکسیدان‌ها و ترکیبات ضد‌التهابی است و نوشیدن آن ممکن است فواید زیادی برای سلامتی داشته باشد.

به گزارش Healthline، هرچند برخی از مردم فکر می‌کنند که آب کرفس می‌تواند بیماری‌هایی مانند سرطان، چاقی، مشکلات تیروئید و آکنه را درمان کند و یا منجر به سم زدایی موثر در بدن شود، اما در این مورد تحقیقات کافی وجود ندارد.

این ادعاها اغلب اغراق شده‌اند و مبتنی بر علم نیستند و هیچ آزمایش انسانی برای بررسی اثرات آب کرفس بر سلامتی انسان انجام نشده است.

بدن شما سیستم سم‌زدایی طبیعی خود را دارد که شامل کبد، کلیه‌ها، روده‌ها و ریه‌ها می‌شود. محدود کردن غذاهای فرآوری شده، نوشیدن مایعات بیشتر در طول روز و ورزش منظم برای کمک به این روند طبیعی، از نظر علمی ثابت شده است.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

خطرات آب کرفس

یک فنجان (۲۴۰ میلی‌لیتر) آب کرفس حاوی حدود ۱۸۹ میلی‌گرم سدیم است. بیشتر بزرگسالان سالم باید مصرف سدیم روزانه خود را به بیش از ۲ هزار و ۳۰۰ میلی‌گرم محدود کنند. یک یا دو لیوان آب کرفس میزان قابل توجهی از این ظرفیت را در بر می‌گیرد.

افرادی که بیماری قلبی یا فشار خون بالا دارند، افراد مبتلا به مشکلات گوارشی مانند سندرم روده تحریک‌پذیر (IBS)، زنان باردار و افرادی که داروهای خاصی مصرف می‌کنند نیز باید قبل از افزودن آب کرفس به رژیم غذایی خود، با یک متخصص مشورت کنند.

فواید آب کرفس برای سلامتی

آبرسانی به بدن: آب کرفس بیشتر از آب تشکیل شده است و به هیدراته ماندن شما کمک می‌کند. هیدراتاسیون مناسب به مدیریت فشار خون، دمای بدن، عملکرد مغز، جذب مواد مغذی، دفع مواد زائد و سلامت کلیه کمک می‌کند.

قند کم: آب کرفس گزینه سالم‌تری نسبت به نوشیدنی‌های شیرین است. یک فنجان آن فقط ۳ گرم قند طبیعی دارد.

خواص ضدالتهابی: آب کرفس سرشار از ترکیبات گیاهی به نام “فیتونوترینت” است که ممکن است التهاب را کاهش دهد. این ترکیبات به عنوان آنتی‌اکسیدان عمل کرده و به کاهش استرس اکسیداتیو کمک می‌کنند. استرس اکسیداتیو زمانی اتفاق می‌افتد که مولکول‌های ناپایدار به نام رادیکال‌های آزاد در بدن شما جمع می‌شوند.

سلامت روده: آب کرفس حاوی “لوتئولین” است، یک ترکیب گیاهی که تصور می‌شود التهاب روده را کاهش می‌دهد. لوتئولین همچنین در بسیاری از میوه‌ها و سبزیجات مانند بروکلی، فلفل و اسفناج یافت می‌شود. از آنجایی که فیبر برای یک روده سالم کلیدی است، بهتر است آب کرفس را صاف نکنید و همراه با فیبر بنوشید.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

با افزایش سن باید متوجه کدام خطرات مصرف الکل باشیم؟

مصرف الکل در سالمندی خطراتی مانند آسیب‌های جدی بر سلامت بدن و همچنین واکنش‌های نامطلوب دارویی به همراه دارد.

به گزارش WebMD، سوء‌مصرف الکل در افراد مسن یک مشکل بسیار شایع است. وقتی الکل می‌نوشید، از طریق روده کوچک جذب می‌شود، توسط کبد پردازش می‌شود و از طریق اندام‌های اصلی گردش می‌کند. با افزایش سن، توده عضلانی کمتری دارید و کبد شما آنقدر قوی نیست. این امر باعث می‌شود مقدار بیشتری الکل در جریان خون شما باقی بماند و اثرش بر بدن بیشتر از پیش شود.

افزایش احتمال مسمومیت با الکل، اختلال بینایی، واکنش دیرهنگام به مسائل و افزایش احتمال سقوط، از خطرات مستی در دوران میانسالی است.

بیشتر بخوانید: مصرف‌کنندگان الکل صنعتی در معرض چه خطراتی هستند؟

همچنین این علایم در سالمندان مبتلا به سوءمصرف الکل بیشتر دیده می‌شود: فشار خون وضعیتی (فشارخونی که هنگام نشستن یا ایستادن افزایش می‌یابد)، ضعف عضلانی، آسیب اعصاب محیطی، خطر بیشتر شکستگی لگن در بزرگسالان مبتلا به پوکی استخوان، هذیان، زوال عقل ناشی از الکل، بیماری دستگاه گوارش، هپاتیت الکلی، کبد چرب، سیروز کبدی، افزایش فشار خون، خطر بالاتر سکته مغزی، افزایش خطر عفونت، خواب آشفته و افسردگی.

در ضمن بیشتر داروها با الکل تداخل دارند. الکل نه تنها شرایطی مانند فشار خون بالا و دیابت را بدتر می‌کند، بلکه با داروهایی که معمولاً برای درمان این بیماری‌ها استفاده می‌شوند تداخل دارد.

متخصصان توصیه می‌کنند که افراد بالای ۶۵ سال نباید بیش از یک نوشیدنی در روز و بیش از ۷ نوشیدنی در هفته مصرف کنند. البته این مقدار ممکن است بسته به سلامتی و نوع بدن شما متفاوت باشد.

به عنوان یک فرد میانسال در صورتی که به مکان‌هایی رفتید که مشروبات الکلی سرو می‌کنند، بهتر است نوشیدنی‌هایی مانند آب گازدار با لیمو، آب میوه و آب طعم‌دار، ماءالشعیر بدون الکل، کولاهای رژیمی یا سایر کوکتل‌های بدون الکل سفارش دهید.

مه 10

انتقاد کمیسر پارلمان از میزان پائین سربازان زن در ارتش آلمان

بر اساس آمار منتشر شده، در حال حاضر “فقط” ۱۳ درصد از نیروهای ارتش آلمان، زن هستند. این وضعیت مورد انتقاد کمیسر نیروهای مسلح در پارلمان آلمان قرار گرفته است.به گفته یک سخنگوی وزارت دفاع جمهوری فدرال آلمان، شمار سربازان زن در بدنه ارتش این کشور در حال حاضر بالغ بر ۲۴ هزار و ۳۰۰ نفر است.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

بر اساس این آمار، زنان ۱۳ درصد از کُل نیروهای ارتش آلمان را تشکیل می‌دهد. با این حال گفته شده است که سهم زنان در ارتش آلمان رفته رفته رو به افزایش است و در سال گذشته حدود ۱۷ درصد از درخواست‌های دریافتی برای استخدام در ارتش، از سوی زنان بوده است.

این وضعیت در حالی قابل مشاهده است که طبق قوانین آلمان، میزان نسبی سربازان زن در ارتش این کشور باید دست‌کم ۲۰ درصد باشد. محدودیت حضور زنان در ارتش آلمان از سال ۲۰۰۱ به طور کامل برداشته شده است.

بیشتر بخوانید: از هر ده سرباز جدید ارتش آلمان یک نفر زیر ۱۸ سال است

سخنگوی ارتش آلمان در این مورد می‌گوید: «ما از رشد میزان زنان در ارتش بسیار خرسندیم. این روند نشان می‌دهد که ارتش برای سربازان زن نیز کارفرمای جذابی است.»

او در عین حال اشاره کرده است که “سهمیه زنان در پست‌های فرماندهی نیروهای مسلح در بخش وزارتخانه، در حال حاضر حدود دو درصد است.”

بیشتر بخوانید: اتهام “طراحی حمله به مهاجران” به ۹ سرباز ذخیره ارتش آلمان

با این حال گفته شده است که ۱۶ درصد از پُست‌های ارشد در خارج از وزارت دفاع، توسط زنان مدیریت می‌شود. آمار منتشر شده همچنین حاکی از آن هستند که در حوزه خدمات پزشکی، حدود ۴۶ درصد از نیروهای انسانی از زنان تشکیل شده‌‌اند.

انتقاد از سوی کمیسر نیروهای مسلح پارلمان آلمان

آمار فعلی مربوط به میزان زنان در ارتش آلمان با انتقاد “اِوا هوگل”،‌ کمیسر نیروهای مسلح در پارلمان مواجه شده است.

بیشتر بخوانید: مشکلات سربازان مسلمان در ارتش آلمان

این نماینده مجلس که سیاستمدار حزب سوسیال دموکرات (SPD) است در این زمینه به “شبکه تحریریه آلمان” گفت: «وضعیت فعلی نمی‌تواند به همین منوال ادامه یابد. اگر میزان حضور زنان در خدمات پزشکی ارتش را در نظر نگیریم،‌ فقط کمتر از ۱۰ درصد از اعضای ارتش، زن هستند.»

هوگل تصریح کرد: «ارتش آلمان طبق این شرایط، از سال‌ها پیش تاکنون به هدف‌هایی که برای خود تعیین کرده، دست نیافته است.»

هوگل همچنین بروز تعرض جنسی علیه زنان در ارتش و کمبود توالت و حمام برای آنها را مورد انتقاد قرار داد.

او همچنین خاطرنشان کرد: «میزان زنان در پست‌های فرماندهی بسیار اندک است. در حال حاضر فقط سه زن در رده ژنرال خدمت می‌کنند.»

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

هوگل ضمن اشاره به این نکته که زنان از سال ۱۹۷۵ در حوزه پزشکی ارتش فعال هستند، گفت که در این بخش نیز میزان مشارکت آنها در پُست‌های فرماندهی نسبتا پائین است و “این نکته نمی‌تواند رضایت بخش باشد.”

مه 10

امضای توافقنامه همکاری راهبردی میان چین و مجارستان

چین و مجارستان در جریان سفر اروپایی شی جین پینگ، رئیس‌جمهوری چین توافقنامه همکاری راهبردی میان دو کشور را امضا کردند. هدف شی جین پینگ از این سفر، تقویت حضور اقتصادی چین در اروپا اعلام شده است.دو کشور چین و مجارستان روز پنجشنبه ۹ مه (۲۰ اردیبهشت) در جریان سفر شی جین پینگ، رئیس‌جمهوری چین به اروپا توافقنامه همکاری راهبردی میان دو کشور را امضا کردند. هدف شی جین پینگ از این سفر تقویت حضور اقتصادی چین در اروپا اعلام شده است.

ویکتور اوربان، نخست‌وزیر مجارستان، در نشست مطبوعاتی مشترک با شی جین پینگ، با اشاره به “دوستی همیشگی و بی‌وقفه” میان دو کشور از زمان آغاز دولت خود در سال ۲۰۱۰ میلادی، وعده داد که مجارستان همچنان میزبان سرمایه‌گذاری بیشتر از سوی چین خواهد بود. این سفر به مناسبت هفتاد و پنجمین سالگرد برقراری روابط دیپلماتیک بین مجارستان و چین انجام شده است.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

اوربان در نشست مطبوعاتی مشترک به شی اطمینان داد که بوداپست به فراهم آوردن شرایطی منصفانه برای شرکت‌های چینی سرمایه‌گذار در این کشور ادامه خواهد داد. او همچنین افزود که دو کشور قصد دارند در آینده در صنعت هسته‌ای نیز با یکدیگر همکاری کنند.

بیشتر بخوانید: سفر رهبر چین به صربستان و مجارستان؛ شی به دنبال چیست؟

نخست‌وزیر مجارستان افزود: «ما برای مدرن‌ترین فناوری‌های غربی و شرقی به منظور ایجاد همکاری در مجارستان فرصت ایجاد خواهیم کرد.»

توافق میان مجارستان و پکن برای سرمایه‌گذاری بیشتر از سوی چین در حالی صورت می‌گیرد که چین تا کنون میلیاردها دلار در مجارستان سرمایه‌گذاری کرده است. مجارستان همچنین در ماه دسامبر سال گذشته میلادی، از افتتاح خط تولید شرکت چینی بی‌وای‌دی، یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان خودروهای برقی جهان در جنوب سِگِد، سومین شهر بزرگ مجارستان خبر داد.

به گفته ناظران، تولید این خودروی برقی در مجارستان می‌تواند عرصه جدیدی در میدان رقابت میان کارخانه‌های باتری و تولیدکنندگان صنعت خودروسازی اروپا ایجاد کند.

بیشتر بخوانید: چرا چین دیگر مهم‌ترین شریک تجاری آلمان نیست؟

چین همچنین در حال ساخت یک خط ریلی ۳۵۰ کیلومتری میان بوداپست و بلگراد است که با وام‌های چینی تامین مالی می‌شود. شرکت باتری کاتل چین نیز قصد دارد در دبرسن واقع شرق مجارستان، یک کارخانه باتری ‌لیتیمی ۷.۳ میلیارد یورویی راه‌اندازی کند که انتظار می‌رود بتواند در آینده ۹۰۰۰ نفر را در این کشور استخدام کند.

مجارستان تنها عضو اتحادیه اروپا به شمار می‌رود که در طرح مناقشه‌برانگیز زیرساخت‌ها و سرمایه‌گذاری جاده ابریشم جدید شرکت می‌کند. این طرح از یک دهه پیش با انگیزه ایجاد زیرساخت‌های جهانی و شبکه‌های انرژی که آسیا را به آفریقا و اروپا متصل می‌کند، راه‌اندازی شده است.

بوداپست قصد دارد از فرصت‌ سرمایه‌گذاری‌های باکیفیت چین در زمینه حمل و نقل الکتریکی و همچنین انتقال فناوری چینی به این کشور استفاده کند.

بیشتر بخوانید: سفر کوتاه اما پردردسر رئیس جمهور چین به فرانسه

سفر شی جین پینگ، رئیس‌جمهوری چین به اروپا به دعوت امانوئل ماکرون، رئیس‌جمهوری فرانسه، ویکتور اوربان نخست‌وزیر مجارستان، و همچنین الکساندر ووچیچ، رئیس‌جمهوری صربستان صورت گرفته و از روز ۱۶ اردیبهشت و با ورود او به پاریس آغاز شده است.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

رئیس‌جمهوری چین در پاریس با امانوئل ماکرون، رئیس‌جمهوری فرانسه و همچنین اورزولا فن در لاین، رئیس کمیسیون اتحادیه اروپا نیز دیدار کرد. رهبران اروپا در دیدار خود با شی همچنین از او خواستند تا از نفوذ خود بر مسکو برای پایان دادن به جنگ اوکراین استفاده کند.